♥♥.ลาทุ้งเข้ากรุง.♥♥
♥
คอยเม็ดฝนบนฟ้าบ่าท่วมทุ้ง
กอผักบุ้งพุ่งยอดทอดเหนือน้ำ
ไม้เห็นเงาเค้าฝนหม่นใจช้ำ
ฟ้าตอกย้ำน้ำท่านาแห้งแล้ง
♥
ตามคลองคูปูปลาพาหมดสิ้น
เหลือบยุงริ้นบินดอมตอมกลั่นแกล้ง
ต้องสุมไฟไล้ยุงรุ้งฟ้าแจ้ง
ต้นข้าวแห้งแปลงควายคลายไอน้ำ
♥
แลไอทุย,ลุย,ฝุ่นรุนเล็มหญ้า
จำบ่ายหน้าลาดินถิ่นชอกช้ำ
เข้าแดนกรุงรุ้งเรืองเมืองเลิศล้ำ
หน้าหมองคล้ำน้ำตาบ่าไหลย้อย
♥
หยิบย่ามเก่าเคล้ากอดสอดแขนไว้
เก็บเครื่องใช้ใสย่ามยามเคลื่อนคล้อย
เข้าเมืองกรุงมุ่งไปไม่ท้อถ้อย
สวมสายสร้อยห้อยไว้ไม่รอช้า
♥
จำจากมานาแล้งแห้งเหือดน้ำ
โชคร้ายย้ำซ้ำสอง...ต้องบากหน้า
ไม่ร้องของ้อฝนบนฟากฟ้า
ใจอ่อนล้าลาทุ้งมุ่งปลดหนี้
♥
หลากราตรีสีแสงแห่งโลกกว้าง
รักไม่ร้างจางไปใจดวงนี้
อยู่เมืองใหญ่ไกลกันพันหมื่นลี้
รักบ่งชี้พี่”จ้า”อย่ายอมแพ้...?
♥
ชลนา ทิชากร
