เรือชีวิต ของน้อง ท้องเรือรั่ว
น้ำขุ่นมัว เข้ามา พาอืดใหญ่
เสียเวลา พาคล้อย ล่องลอยไกล
เกือบจมใต้ ธารา กว่ากู้ทัน
คงเป็นกรรม นำซัด วิบัติสิ้น
ทั้งดวงจินต์ ภินท์พ่าย ชายเหหัน
ตกระกำ ลำบน หนทางตัน
ล่มสลาย พ่ายพลัน วันอับปาง
ต้องแรมรอน ร่อนเร่ เซเสียหลัก
ไร้ที่พัก รักหาย กลับกลายห่าง
จิตสับสน วนเวียน เพียรสร้างทาง
ท้ายสุดวาง สงบ สยบกรรม
ต้นหญ้า
