ทิศที่ ๑๑ การบริหารจัดการจิต : ๔๑.ความดีเป็นรากฐานของคุณธรรม

กาพย์สุรางคนางค์ ๓๒

   ๑.ความเจริญคง.......................ฐานคุณธรรมส่ง
ไร้คุณธรรมตรง...........................ทรัพย์ไร้รักษา
ไม่มีความดี..................................เต็มปรี่มิพา
ลาภสรรเสริญหา.........................สุขไม่จีรัง

   ๒.ไม่มีความดี............................ทลายเร็วรี่
ไร้คุณธรรมมี...............................ปรกติพัง
มิต้องรอใคร.................................คนไหนร้ายหวัง
ชั่วมีพลัง......................................ฆ่าเจ้าของวาย

   ๓.เหล็กเป็นสนิม.........................เนื้อเหล็กหมดปริ่ม
กิเลสร้ายทิ่ม.................................แทงตนเองตาย
ไม่ฆ่ากิเลส....................................มีเภทภัยกราย
รักษ์กิเลสมาย...............................ฉิบหายทุกที

   ๔.เร่งนำธรรมสิง.........................สู่ใจแจ้งยิ่ง
เวลาค่าจริง...................................ละชั่วพฤติดี
อะไรไม่เทียบ................................เปรียบความดีมี
ใดจะพังรี......................................เท่ามีชั่วเอย ฯ|ะ

แสงประภัสสร

ที่มา: จากหนังสือ ทิศที่ ๑๑ บทที่ ๔๑ หน้า ๔๓ ของ หลวงพ่อชุมพล พลปญโญ

(ขอบคุณเจ้าของภาพจาก อินเทอร์เน๊ต)

ทิศที่ ๑๑ การบริหารจัดการจิต : ๔๒.ควรทำประโยชน์แก่โลก

กาพย์สุรางคนางค์ ๓๖ (กาพย์ขับไม้)

   ๑.ดอกไม้งดงาม...โลกสวยสดวาม...ใครย่อมชื่นฉม
คนเมื่อเกิดมา...สร้างประโยชน์พา...ประดับโลกชม
อย่าเกิดมาล้ม...จะหมดค่าตรม...หมดอาสินใด
               
   ๒.คนมิมีค่า...ที่ตัวเองหนา...แต่มีค่าไซร้
ช่วยงอกเงยโลก...เห็นแก่ตัวโพรก...ไร้อัตถะใคร
เกิดมาตายไป...คุณค่าตนไป่...ไม่ทำการใดเลย
                       
    ๓.ความสามารถน้อย...ก็ช่วยโลกด้อย...มิอยู่เปล่าเฉย
เชี่ยวชาญมากจริง...ทำประโยชน์ดิ่ง...ต่อโลกช้อยเชย
สุขจากช่วยเอย...ไม่เก็บโกยเผย...คุณค่ายั่งยืน ฯ|ะ       

แสงประภัสสร

ที่มา: จากหนังสือ ทิศที่ ๑๑ บทที่ ๔๒ หน้า ๔๔ ของ หลวงพ่อชุมพล พลปญโญ

ทิศที่ ๑๑ การบริหารจัดการจิต : ๔๓.ฝึกจิตตนมีค่าที่สุด

กาพย์ฉบัง ๑๖

  ๑.จิตฝึกตรึกดีสุขนำ...........................รื่นใจใกล้ด่ำ
มนุษย์รุดฝึกเลิศหนา
               
  ๒.ฝึกตนล้นจะเลอค่า............................ฝึกจิตทุกครา
จิตเป็นเช่นนายกายบ่าว                         

  ๓.แม้กายพรายเทิดสกาว.......................แต่จิตพังร้าว
ทุกอย่างพลางล้วนเสียหาย

 ๔.เกิดมาอย่าปล่อยตนหน่าย...................ฝึกฝนจิตกราย
ศีล,สมาธิ์,ปัญญาตรง

 ๕.ฝึกจิตนิตย์พูนค่ายง.............................กรรมฐานทรง
จิตสูงจูงความเจริญ ฯ|ะ       

แสงประภัสสร

ที่มา: จากหนังสือ ทิศที่ ๑๑ บทที่ ๔๓ หน้า ๔๕ ของ หลวงพ่อชุมพล พลปญโญ

ทิศที่ ๑๑ การบริหารจัดการจิต : ๔๔.รักษาไตรสรณคมน์อย่าให้เศร้าหมอง

กาพย์โกสุม ๒๔

   ๑.รอหิวก่อน......................ย้อนทำนา
เมื่อไหร่หนา.........................ได้กินพอ
กระหายน้ำ...........................จ้ำขุดบ่อ
จะทันหนอ............................อย่ารอเลย

   ๒.อย่ารอวัน........................มีปัญหา
คิดแก้มา................................ทีหลังเอย
ตั้งตนชอบ.............................รอบคอบเผย
ฝึกตนเคย.............................ทำดีเสมอ

   ๓.เรียนธรรมเร่ง...................เปล่งรู้แจง
อย่าท้อแคลง..........................เชือนแชเผลอ
ขัดเกลาจิต.............................คิดนะเออ
สร้างบุญเจอ...........................ผลทุกกาล

   ๔.รักษาจริง..........................สิ่งสามพา
"ไตรสร์ณาฯ"...........................ใจใสพาน
พระพุทธนำ..............................พระธรรมขาน
พระสงฆ์กราน...........................ที่พึ่งยง

 ๕."ฟัง,ให้ธรรม".......................นำทานยิ่ง
คนดีจริง..................................บูชาตรง
ยอบัณฑิต...............................ชิดประสงค์
มิตรดีคง..................................หลีกมิตรพาล

 ๖.สรณา.................................ทั่วหล้านั้น
รักษาพลัน...............................จิตชำนาญ
ใจสดใส..................................ชีพไกลนาน
รุ่งเรืองฉาน..............................พบทุกครา ฯ|ะ

แสงประภัสสร

ที่มา: จากหนังสือ ทิศที่ ๑๑ บทที่ ๔๔ หน้า ๔๖ ของ หลวงพ่อชุมพล พลปญโญ

ไตรสร์ณาฯ=ไตรสรณคมน์ หรือ ไตรสรณาคมน์  คือ การถึงสรณะ ๓ อย่าง โดยการยอมรับพระรัตนตรัย(พระพุทธ,พระธรรม,พระสงฆ์) เป็นที่พึ่งที่ระลึกถึง

ทิศที่ ๑๑ การบริหารจัดการจิต : ๔๕.รักษาแก่นแท้ คุณธรรมในใจ

กาพย์ดอกแคร่วง ๑๐

  ๑.พิสูจน์ตนเอง
สร้างความดีเผง......................ชีพคง

  ๒.ทางม้าวิ่งบ่ง
กาลคนทำตรง.........................ความดี

  ๓.พฤติ"ธรรม"ชาตินี้
สร้างความดีคลี่........................จนตาย

  ๔.เพียรบำเพ็ญกราย
บุญสร้างขยาย..........................กายลาญ

  ๕.ชาติหนึ่งคุณฉาน
อยู่ไหนเล่าพาน..........................ก็ใจ

  ๖.บำรุงกายใด
ต้องทิ้งเอาไว้..............................โลกปรน

  ๗.ของรักหวงก่น
ก็ไม่ได้ยล...................................ติดตัว

  ๘.คนรักยังกลัว
มิตายตามมั่ว...............................เข้าโลง

  ๙.โลกภาพมิโปร่ง
ล้วนมายาโผลง............................หลอกลวง

  ๑๐.แก่นคุณธรรมปวง
ดีกว่าภาพจ้วง...............................มายา

  ๑๑.เอาภาพลวงหนา
ชีวิตไร้ค่า......................................ระบม

  ๑๒.ที่เกิด,ตายตรม
เสียชาติเกิดขม.............................ทุพล ฯ|ะ

แสงประภัสสร

ที่มา: จากหนังสือ ทิศที่ ๑๑ บทที่ ๔๕ หน้า ๔๗ ของ หลวงพ่อชุมพล พลปญโญ