|
ระนาดเอก
|
Permalink: "มันสายเกินไป?"
 “มันสายเกินไป?”
๐
มาคุกเข่าทำไมในตอนนี้
ในยามที่ใจฉันนั้นมีเขา-
เธอถูกเบียดตกไปกลายเป็นเงา
ทำฉันจมความเหงาเศร้ามานาน
เราเคยขีดเส้นทางสร้างอดีต
คล้ายรอยกรีดบาดแผลแลรอบด้าน
ฝังในรอยทรงจำย้ำในกาล
ทรมานทุกครั้งหลังทบทวน
มันไม่ง่ายที่พร้อมจะยอมรับ
ทุกคราหลับน้ำตาประดาป่วน
คำว่าเจ็บรุมเร้าเข้าก่อกวน
เกิดเสียงครวญฝันร้ายภายในใจ
เราอาจจูงมือกันเกินพันครั้ง
หรือเคยรั้งหน้านบซบที่ไหล่
ล้านคำหวานซ่านทรวงหน่วงภายใน
ทุกคลั่งไคล้แหนหวงออกดวงตา
แต่ทุกอย่างก็เป็นเช่นความหลัง
ด้วยเธอพังมันลงตรงต่อหน้า
ตั้งแต่เริ่มมีเขาเดินเข้ามา
ความเย็นชาเธอเริ่มเพิ่มทวี
มาคุกเข่าทำไมเมื่อไฟรัก-
โหมพัดหนักมอดหม่นจนป่นปี้
ฝากร่องรอยทรงจำช้ำเหลือดี
ทุกครั้งที่หวนอดีตคิดถึงเธอ..
ระนาดเอก
:a020: |
|
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
~พลิ้วไหว..ดั่งสายน้ำ~ ....
|
|
|
|
|
|
ธนุ เสนสิงห์
|
Permalink: Re: "มันสายเกินไป?"
รับไม่ไหว
เธอคือคนเอ่ยคำร่ำลาจาก
มันเจ็บมากกลางอกชายที่ไร้ค่า
ศักดิ์เพียงดินไกลสรวงดวงดารา
ยอมเจ็บช้ำให้น้ำตามันตกใน
เมื่อดาวร่วงลงดินสูญสิ้นแสง
หมดเรี่ยวแรงเซถลาคืนมาใหม่
ครั้งหอมหวนเคยโหยหาด้วยอาลัย
เมื่อเหม็นคาวความใคร่ไยย้อนคืน
แม้นชายเป็นเช่นภมรร่อนถลา
เชยผกาหอมหวานดวงมานชื่น
กลิ่นโฉโชยกลีบโรยพร่างลงกลางพื้น
ฉันมิกลืน..ของเคยคาย..ลงในคอ..
ธนุ เสนสิงห์
|
|
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
รินดาวดี
ผู้บริหารเว็บ
จำนวนผู้เยี่ยมชม: 7069
 ออฟไลน์ID Number: 3
จำนวนกระทู้: 745
จะสู้เพื่ออยู่ต่อไป
|
Permalink: Re: "มันสายเกินไป?"
เบื่อกันแล้ว ก็งั้น
ซึ้งฤทัยชายเช่นเคยเห็นใช่
เคยเห็นไหม นัยสรวงห้วงเรือนหอ
ห้วงเรือนจินต์ผินผันขวัญมิรอ
ขวัญมิขอเคียงเรียม คงเจียมตน
คงเจียมจิตพิษพ่ายสลายสิ้น
สลายหมดพจน์กวินเคยรินหล่น
เคยรินไหลไยแห้งแล้งใจปน
แล้งใจบนคนรัก เคยภักดี
เคยภักดิ์ฉันวันนี้ วจีเปลี่ยน
วจีเวียนวกหวัน ขวัญหลบหนี
ขวัญหลบเพื่อพบสุขทุกนารี
ทุกนาทีมีมากล้น เหลือทนแล้ว
รินดาวดี
:a013:
|
|
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
|
ธนุ เสนสิงห์
|
Permalink: Re: "มันสายเกินไป?"
เห็นเธอเจ็บมิใช่ฉันไม่ช้ำ
แต่บาปกรรมมิอาจแปรอย่างแน่แน่ว
เธอสู่ทางธรรมเถิดจักเพริศแพร้ว
ในชาตินี้พี่คลาดแคล้วมิอาจคืน
อโหสินะ..ชาติหน้าคงได้เจอกัน
ธนุ เสนสิงห์
:043: |
|
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
|
ลินดา
|
Permalink: Re: "มันสายเกินไป?"
สำนวนกลอนเหมือนอ้อนแต่ไม่ใช่
เหมือนน้อยใจในรักเกินจักขืน
ลำนำกลอนวอนลาพากล้ำกลืน
ไม่ทนฝืนยืนอยู่คู่เคียงนาง
คำอำลาอาลัยฤทัยเศร้า
ดั่งความเหงาเนาแนบแอบเคียงข้าง
ฤๅความเจ็บมาเยือน รักเลือนราง
อักษรสร้าง วางวอนสะท้อนใจ
:059:
ลินดา
|
|
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
|
ระนาดเอก
|
Permalink: Re: "มันสายเกินไป?"
เคยลืมเธอก็บ่อยหลายร้อยครั้ง
แล้วเคยคลั่งคิดถึงซึ้งฝันใฝ่
ทุกบรรดาอารมณ์จมภายใน
รัก,ต่อต้านดั่งไฟบรรลัยกัลป์
ทรวงจึงเศร้าสลดรับบทหนัก
ล้นทะลักยับเยินเกินขีดขั้น
เคยลบลืมเธอได้ในบางวัน
แต่นอกนั้นคิดถึงตรึงกับตรม..
ระนาดเอก
:007:
|
|
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
~พลิ้วไหว..ดั่งสายน้ำ~ .... |
|
|
|
