
ทิศที่ ๑๑ การบริหารจัดการจิต: ๙๑.ทุกสิ่งไม่แน่นอน
ศรีประเทืองเปรื่องวิทิตฉันท์ ๑๒
๑.ผู้ระเริงสุขจะทุกข์................ถูกเจาะรุกตนยะยิ่ง
ผู้ตริหยั่งทุกข์เจาะจริง.................พบสุขาเลิศประเสริฐ
๒.ทุกข์และสุขแปรสิชัด.............เหตุซิปัจจัยกุเกิด
เวทนารู้จะเพริด ............................"ทุกข์และสุข,เฉย"ซิเคียง
๓.ธรรมจักษุจะเห็น...................."เวทฯ"สิเด่นแปลงมิเที่ยง
เดี๋ยวก็ทุกข์,สุขกุเขวี้ยง.................เดี๋ยวก็"เฉย"แปรมิสิ้น
๔.ผู้ฉลาดเลิศก็หน่าย...................เสพและคลายปรุงผลิน
เวทนาถอนถวิล..............................เห็นจะแจ้งสิ่งมิคง
๕.เขาละเลิกยึดมลาย..................หมดกระหาย"เวทฯ"ละปลง
เหลืออุเบกขาประสงค์....................เลิกเกาะข้องโลกลุวาง
๖.โลกะรู้แล้วมิกอด......................ใจมิพรอดผูกสล้าง
ผู้ละตัณหากระจ่าง.........................."อยาก"มิมีแล้วลิเผย ฯ|ะ
แสงประภัสสร
ที่มา: จากหนังสือ ทิศที่ ๑๑ บทที่ ๙๑ หน้า ๙๓ ของ หลวงพ่อชุมพล พลปญโญ
เวทฯ=เวทนา คือความรู้สึก มี ๓ อย่าง คือ ทุกข์ สุข และ เฉยเฉย(เรียก อุเบกขา) ไม่ทุกข์ไม่สุข
ตัณหา=ความทะยานอยาก แบ่งได้ ๓ คือ ๑) กามตัณหา ความอยากใน กามคุณ ๒)ภวตัณหา ความอยากมี อยากเป็น ๓)วิภวตัณหา ความไม่อยากมี ไม่อยากเป็น
(ขอบคุณเจ้าของภาพจาก อินเทอร์เน๊ต)