Username:

Password:


  • บ้านกลอนน้อยฯ
  • ช่วยเหลือ
  • ค้นหา
  • เข้าสู่ระบบ
  • สมัครสมาชิก
บ้านกลอนน้อย - กลอนสบายๆ สไตล์ลิตเติลเกิร์ล >> คำประพันธ์ แยกตามประเภท >> นิยาย-เรื่องสั้น-บทความ-ความเรียง-เรื่องเล่าทั่วไป >> อิตถีเพศ
หน้า: [1]   ลงล่าง
« หน้าที่แล้ว ต่อไป »
พิมพ์
ผู้เขียน หัวข้อ: อิตถีเพศ  (อ่าน 1747 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้
กรกช
ที่ปรึกษาเว็บ
****

จำนวนผู้เยี่ยมชม:25317
ออฟไลน์ ออฟไลน์

ID Number: 68
จำนวนกระทู้: 1865


แม้มิเคยพบหน้า เชื่อเถอะว่า ที่นี่มีรัก


| |
อิตถีเพศ
« เมื่อ: 20, ธันวาคม, 2567, 12:07:37 AM »
บ้านกลอนน้อยฯบ้านกลอนน้อยฯ

Permalink: อิตถีเพศ




ในชีวิตของผู้หญิง
เป็นเจ้าหญิง 20 ปี
เป็นราชินี 1 วัน
เป็นนางสนม 10 เดือน
เป็นแม่นม ทั้งชีวิต
นี่คือทั้งชีวิตของลูกผู้หญิง
เธออุ้มลูกไปด้วย
ทำกับข้าวไปด้วย ซักผ้าไปด้วย
เธอใช้มือที่เต็มไปด้วยฟอง
ของผงซักผ้าปาดเหงื่อที่ไหล
บนใบหน้าและบอกกับตัวเองว่า
รอสักวัน เมื่อลูกของแม่โต
แม่ก็คงจะได้พัก กับเขาบ้างสักที
เมื่อลูกของเธอโต
พอที่จะเข้าอนุบาล หลังจาก
ส่งลูกน้อย เธอยังคงไปจ่ายตลาด
ซื้อผักทำกับข้าว เธอกลับมาทำงาน
ที่ค้างไว้ ตั้งแต่เช้าจรดบ่าย
ตอนอุ้มลูกน้อยกลับบ้าน
เธอบอกกับลูกน้อยว่าหากลูกแม่
นั่งรถไปโรงเรียนเองได้ แม่คง
จะเหนื่อยน้อยลง แม่คง
จะได้พักบ้างสินะ เธอไม่รู้ ริ้วรอย
เริ่มปรากฏบนใบหน้าของเธออย่างไม่รู้ตัว
เมื่อลูกของเธอ
เริ่มเรียนในระดับประถม
เธอยิ่งยุ่งมากกว่าเดิม นอกจาก
งานที่ต้องทำเธอต้องคอยสอดส่อง ว่า
ลูกคบเพื่อนยังไงเพื่อนคนนั้นของลูก
จะเป็นคนดีหรือคนร้าย วงเวียนชีวิต
ของเธอวกไปวนมาอยู่กับ
ที่ทำงาน ที่บ้าน ที่โรงเรียน ที่ตลาด
ลูกและสามีของเธอ คือทางช้างเผือก
ส่วนเธอคือโลกทั้งใบ ผู้หญิง แก่เพราะสาเหตุนี้
เธอรอให้ลูกโต
รอให้ลูกจบมหาลัย
รอให้ลูกมีงานทำ
รอให้ลูกมีครอบครัว
รอให้ลูกมีหลาน เธอบอกกับตัวเอง
รอสักวัน ฉันคงได้สบาย
เวลาเป็นผู้พรากความอ่อนเยาว์
ของเธอไปเหลือทิ้งไว้แต่รอยเหี่ยวย่น
ไฝ ฝ้า กระ ผมที่ขาวโพลน
ผู้หญิง แก่เพราะสาเหตุนี้
เมื่อลูกเติบใหญ่
ออกเรือนจากไป เหลือ
ไว้แต่แม่ผู้ชรา มาบัดนี้
เธอได้แต่ถอนหายใจ
ถึงเวลาแล้วสินะ ที่ฉันจะได้พักผ่อน
บ้างเสียทีแต่น่าเสียดาย ฟันเริ่มโยก
หูเริ่มตึง ตาเริ่มฝ้าฟาง คบเขี้ยวของแข็ง
ที่ต้องอดกลืนน้ำลายแทน
ในอดีตไม่ได้ไม่อาจฟังเพลงเพราะ
ในอดีตที่แทบหาเวลาฟังไม่ได้
มองอะไรที่สวยงามเป็นภาพเบลอ
เหมือนกันไปหมด ไม่เหลือสิ่งที่ศิวิไลซ์
ลูกที่ออกเรือนไป
กลับมาเยี่ยมเธออีกครั้ง
พร้อมกับเด็กตัวน้อย
เธอเริ่มยุ่งและมีชีวิตชีวาขึ้นอีกครั้ง
เด็กน้อยไม่ได้เรียกเธอว่าแม่
แต่เรียกเธอว่า ย่าและยาย
ผู้หญิง แก่เพราะสาเหตุนี้
เธอรักสามี รักลูก รักหลาน
รักครอบครัวของเธอ
แต่เธอแทบจะไม่สนใจ
และรักคนๆหนึ่งเลยใครคนนั้น
คือใคร ก็คือตัวของเธอเอง
หญิงสาวเอ๋ย เธอจะรักตัวเธอเอง
ได้เมื่อไหร่เธอก็ไม่เคย
รักตัวเองเลยใช่หรือไม่
คุณสามีและลูกๆทั้งหลาย
ควรรักเธอให้มากเข้าไว้ อย่าปล่อย
ให้เธอ แก่ลงโดยคุณไม่เคยดูแลหรือใส่ใจ

Cr. นุสนธิ์บุคส์



รายนามผู้เยี่ยมชม : หยาดฟ้า, Black Sword, ต้นฝ้าย, ข้าวหอม, ขวัญฤทัย (กุ้งนา), ลิตเติลเกิร์ล, คิดถึงเสมอ, ขวดเก่า, ยอดยรรยง เยี่ยมเยือน, กระต่ายสีเทา, กรกันต์

บันทึกการเข้า

..
สารบัญบทกลอน  "กรกช"
..

หน้า: [1]   ขึ้นบน
พิมพ์
« หน้าที่แล้ว ต่อไป »
กระโดดไป:  

Powered by SMF 1.1.14 | SMF © 2006-2009, Simple Machines LLC
Simple Audio Video Embedder
| Sitemap
NT Sun by Nati
หน้านี้ถูกสร้างขึ้นภายในเวลา 0.105 วินาที กับ 41 คำสั่ง
กำลังโหลด...