การสอนที่แท้จริง

ชายชราคนหนึ่งพบกับชายหนุ่มที่ถามเขาว่า :
"คุณจำผมได้ไหม?"
ชายชราตอบว่า "จำไม่ได้"
ชายหนุ่มจึงบอกว่าเขาเคยเป็นนักเรียนของชายชรา
และครูจึงถามว่า :
"ตอนนี้เธอทำอะไรในชีวิต?"
ชายหนุ่มตอบว่า :
"ผมเป็นครูครับ"
"อ้อ ดีเลย เหมือนฉันสินะ?" ชายชราถาม
"ใช่ครับ จริง ๆ แล้วผมตัดสินใจเป็นครู
เพราะคุณเป็นแรงบันดาลใจให้ผมอยากเป็นเหมือนคุณ"
ชายชราถามอย่างสงสัยว่า
"แล้วเธอตัดสินใจอยากเป็นครูตอนไหน?"

ชายหนุ่มเล่าเรื่องราวต่อไปนี้:
"วันหนึ่ง เพื่อนของผมคนหนึ่งซึ่งเป็นนักเรียนเหมือนกัน
เขาใส่นาฬิกาเรือนใหม่ที่สวยมากมาที่โรงเรียน
แล้วผมก็อยากได้มัน ผมขโมยมันมา
ผมหยิบนาฬิกาออกจากกระเป๋าของเขา
ไม่นานหลังจากนั้น เพื่อนผมรู้ว่านาฬิกาหายไป
และเขาก็รีบไปบอกครูซึ่งก็คือคุณ
คุณจึงพูดกับพวกเราว่า
‘นาฬิกาของนักเรียนคนหนึ่งหายไประหว่างเรียนวันนี้
ใครขโมยไป กรุณานำมาคืนด้วย’
ผมไม่ได้คืนเพราะไม่อยากคืน
จากนั้นคุณปิดประตู
และบอกให้พวกเราทุกคนยืนขึ้นและตั้งแถวเป็นวงกลม
คุณบอกว่าจะค้นกระเป๋าของพวกเราทีละคน
จนกว่าจะพบนาฬิกา
แต่คุณบอกให้พวกเราหลับตา
เพราะคุณจะค้นหาเฉพาะตอนที่ทุกคนหลับตาเท่านั้น
พวกเราทำตามที่คุณบอก
คุณค้นกระเป๋าของพวกเราทีละคน
และเมื่อคุณค้นเจอกระเป๋าของผม
คุณพบนาฬิกาและหยิบมันไป
แต่คุณยังคงค้นกระเป๋าของคนอื่นต่อไปจนเสร็จ
เมื่อคุณค้นกระเป๋าจนครบแล้ว
คุณพูดว่า ‘ลืมตาได้ เราพบนาฬิกาแล้ว’
คุณไม่เคยบอกว่าใครเป็นคนขโมย
คุณไม่พูดอะไรเกี่ยวกับเหตุการณ์นี้เลย
คุณไม่แม้แต่จะต่อว่าผมหรือนำผมไปอบรมเป็นการส่วนตัว
วันนั้นคุณรักษาศักดิ์ศรีของผมเอาไว้ตลอดไป
มันเป็นวันที่น่าอายที่สุดในชีวิตของผม
แต่ในขณะเดียวกัน
มันก็เป็นวันที่ผมตัดสินใจว่าจะไม่เป็นขโมยหรือคนเลวอีก
คุณไม่เคยพูดอะไรเลย แต่ผมได้รับบทเรียนที่ชัดเจนจากคุณ
เพราะคุณ ผมเข้าใจแล้วว่าครูที่แท้จริงควรทำอย่างไร
คุณจำเหตุการณ์นี้ได้ไหมครับ อาจารย์?"
ชายชราตอบว่า:
"ใช่ ฉันจำสถานการณ์ที่ต้องหานาฬิกา
ที่หายไปในกระเป๋าของทุกคนได้
แต่ฉันจำเธอไม่ได้
เพราะตอนนั้นฉันก็หลับตาอยู่เหมือนกัน"

นี่คือแก่นแท้ของการสอน
หากการแก้ไขความผิดต้องทำลายศักดิ์ศรีของใครสักคน
แสดงว่าคุณยังไม่รู้จักการสอนที่แท้จริง

Ramet Tanawangsre
บทความแปล

	ผู้เขียน	หัวข้อ: การสอนที่แท้จริง (อ่าน 142 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้