- กาพย์คมเคียว ๒๐ -

          คมเคียวกาพย์ ๒๐   เป็นกาพย์ที่ประดิษฐ์ขึ้นโดยท่านศิวกานท์  ปทุมสูติ  ที่บันดาลใจจากเพลงเกี่ยวข้าวเก่า  ซึ่งเป็นกลอนหัวเดียวของกลอนเพลงพื้นบ้านภาคกลาง   นำใช้ครั้งแรกในกวีนิพนธ์  “เสียงปลุกยามค่ำคืน”  ปี ๒๕๔๑  และในงานกวีนิพนธ์ต่าง ๆ ต่อมา

๑.)  รูปแบบของกาพย์คมเคียว ๒๐ (ดูผังด้านบนประกอบ)

         ๑.๑)  จำนวนคำ

                กาพย์คมเคียว ๒๐   หนึ่งบทจะมี ๔  วรรค  โดยแต่ละวรรคมีจำนวนคำดังนี้

               วรรคแรกมี  ๔  คำ ............. วรรคที่สองมี  ๔  คำ
               วรรคที่สามมี  ๖  คำ .......... วรรคที่สี่มี  ๖  คำ

               (รวมเป็น ๒๐ คำในหนึ่งบท)

๒.)  ลักษณะการส่งสัมผัส (ดูผังด้านบนประกอบ)

          ๒.๑)   สัมผัสสำคัญภายในบท

มีสำผัสสำคัญภายในบทคือ
- คำสุดท้ายของวรรคที่ ๒   ส่งสัมผัสไปยังคำสุดท้ายของวรรคที่ ๓

อนึ่ง หากว่าเนื้อความอำนวย
ระหว่างวรรคที่ ๑ กับ ๒ / และวรรคที่ ๓ กับ ๔  นั้น ก็สามารถเพิ่มสัมผัสเข้าไปได้เช่นกัน (พึงสังเกตจากตัวอย่างคำประพันธ์ด้านล่าง)

          ๒.๒)   สัมผัสระหว่างบท

หากแต่งมากกว่า ๑ บท
ให้คำสุดท้ายของบทก่อนหน้า   ส่งสัมผัสไปที่คำสุดท้ายในวรรคที่ ๔  ของบทต่อไป

 
          - ตัวอย่างคำประพันธ์บางส่วน -

- กาพย์คมเคียว ๒๐ -
  (ทุ่งรักรวงทอง)

             ๐   ข้าว /ชะอวบกอ      กอน้ำ/กอดิน
น้ำเหงื่อ/น้ำไคล/ไหลริน              รดทุ่ง/รดถิ่น/เลี้ยงนา
ทุ่ง /ขจีใบ                                  ใบข้าว/ใบเขียว
สร้อยแสง/สุรีย์/รุ้งเรียว                อร่าม/งามเกี้ยว/กาลเวลา
ปุ๋ย /และเคมี                             ไม่มี/ไม่รู้จัก
รู้แต่/ดินดำ/น้ำรัก                        ที่ฟูม/ที่ฟัก/ชีวา
น้ำสะอาดดิน                             น้ำจิตน้ำใจ
นกกาได้ดื่มกินได้                       ปูปลาอาศัยพึ่งพา
เฝือกสะบังเรียง                          เรียงลอบเรียงไซ
ไปดักไปกู้ยามใด                        ตั้งหม้อก่อไฟได้ทุกครา
ยอดสะเดาราย                           หน่อไม้ไผ่ดอน
น้ำพริกปลาดุกปลาช่อน              ข้าวสวยร้อนร้อนโอชา
นกกระยางชุม                            อีลุ้มกะปูดดำ
นกกวักนกแขวกเป็ดน้ำ                เฝ้าโยงอยู่ยามน้ำนา
ต้นโตนดตาล                              ให้ตาลหวานหอม
เมื่อใกล้หน้าเกี่ยวสุกงอม             ขนมตาลหอมโชยมา
ครกข้าวเม่าดัง                             ดังมาเมื่อลมโยก
ข้าวเบาได้คั่วได้โขลก                    มะพร้าวได้โพกไปวัดวา
ละตะไบเคียว                              ให้เคียวคมวาว
รอวันลงแขกเกี่ยวข้าว                   อ้ายหนุ่มอีสาวลงนา
             ๐   ทุ่งรักรวงทอง            ซ่อนทองซ่อนรัก
ในด้าวอุดมบ่มฟัก                        ในสร้อยถักใจประชา
ข้าวชะอวบกอ                              กอรักกอฝัน
กรุ่นกรุ่นข้าวใหม่ปลามัน               หอมอัศจรรย์จริงวา...
................ ฯลฯ ................
                                 (เสียงปลุกยามค่ำคืน : ศิวกานท์ ปทุมสูติ  (๒๕๔๑))

บ้านกลอนน้อยลิตเติลเกิร์ล
 - Black Sword -
 (หมู มยุรธุชบูรพา)

                              
                                    • กลับสู่หน้า สารบัญ กาพย์ ^คลิก
                                    • กระโดดสู่ห้องเรียน กลอน ^คลิก
                                    • กระโดดสู่ห้องเรียน โคลง ^คลิก
                                    • กระโดดสู่ห้องเรียน ฉันท์  ^คลิก
                                    • กระโดดสู่ห้องเรียน ร่าย ^คลิก
                                    • กระโดดสู่ห้องเรียน กลอนกลบท ^คลิก
                                    • กระโดดสู่ห้องเรียน โคลงกลบท ^คลิก
                                    • กระโดดสู่ห้องศึกษา ภาพโคลงกลบท ^คลิก