....-๐ แว่วเสียงแผ่นดิน ๐-....
๑. คือเสียงกรีดหวีดไหวหัวใจหวิว
ทำนองพลิ้วเพลงเถื่อนมิเลือนสิ้น
วิเวกแว่วแผ่วเสียงสำเนียงยิน
ดุจดับดิ้นแดโดยระโหยแรง
๒. คือเสียงเรียกเพรียกหาน้ำตาหลั่ง
ประเดดังฟังโศกวิโยคแสร้ง
กำสรดเศร้า-กำสรวล ล้วนเสียดแทง
คือเสียงแห่งแผ่นดินที่กินนอน
๓. จูบผืนดินฝากฟ้าเวหาหาว
เหม่อมองดาวด้วยจิตคิดถ่ายถอน
สายลมเย็นโบกบัดเจ้าตัดรอน
จำเรียงอ้อนก็คลายสลายคำ
๔. คราค่ำคืนผีพรายดั่งกรายกราด
เดียรดาษคืบคลานมารคลาคล่ำ
โอละเห่ เห่ช้า มาย้อนย้ำ
แผ่นดินร่ำร้องหาสามัคคี
๕. ฝนกรดกราด-สาดซ่า หล้าร้องไห้
พยับโหมโพยมไฟ ใคร่หลีกหนี
ราวเผาผลาญผ่านพ่าง กลางฤดี
ประทุจี้ ราวลิ้มชิมเลือดเนื้อ
๖. จะปาดหั่น-ฝาน-ฉีก กระผีกย่อย
เป็นฝุ่นฝอย ลอยหายไม่มีเหลือ
ไร้สิ้นแล้วอุดหนุนหรือจุนเจือ
ไม่มีเผื่อน้ำใจมารินรด
๗. ผู้อยู่หลังคุ้ยเขี่ยหาอาหาร
มีเพียงซาก กากทาน พาลสลด
ด้วยหัวใจตรงซื่อมิถือคด
หิ้วท้องอด ลดหลั่นชนชั้นใด
๘. พยุหะห่าโหม โถม-กราดเกรี้ยว
ข้าวคอยเคียวถั่วไม่สุก งาก็ไหม้
โอ้แผ่นดินร่ำร้องก้องต่อไป
เพื่อวันหนึ่งหวังใคร...จะได้ยิน
๙. เป็นเพียงกรวดเม็ดน้อยที่ด้อยค่า
มีแต่เพียงรจนามาเต้นดิ้น
มีแต่เพียง น้ำตา มารดริน
ให้ฟ้าดินชุ่มชื่น...แม้ขื่นทรวง ๚๛
...
- Black Sword -
(หมู มยุรธุชบูรพา)
...
Credit Photo By : Bojung Jutarat
ชื่อภาพ : Flower and Sun
...
