รอวัน ฝันเป็นจริง

อ่านบทกลอน อ่อนไหว คนไกลห่าง
ยิ่งอ้างว้าง อาวรณ์ สะท้อนไหว
อารมณ์เหงา เศร้าสร้อย ของกลอยใจ
สะท้อนใน อารมณ์เรา เหงาวิญญาณ์

บาดแผลใจ ในอดีต ที่กรีดลึก
ความรู้สึก กัดกร่อน จนอ่อนล้า
จมอยู่กับ ทะเล แห่งเวลา
ความเหว่ว้า เผาใจ ไปวันวัน

มีบทกลอน รับรู้ อยู่เป็นเพื่อน
เขียน อ่าน เตือน ปลอบใจ อยู่ในฝัน
เขียนเอง อ่านเองจบ อย่างครบครัน
คนเข้าใจ กัน และกัน นั้นไม่มี

ความเหมือนที่ แตกต่าง ทางชีวิต
ใครลิขิต ให้เป็น กันเช่นนี้
เป็นนักกลอน นอนเหงา เศร้าชีวี
หรือว่านี่ เป็นคำสาป ของ กาพย์-กลอน

คนขาดคน รู้ใจ ไม่คลายหม่น
มองหาคน เข้าใจ ใช่ออดอ้อน
บทเพลงแห่ง ความเหงา มันร้าวรอน
โปรดอาทร เอื้อเศษ เมตตากัน

อยากพบหน้า คนเขียนกลอน ที่อ่อนไหว
อยากพักใจ กับไออุ่น ละมุนขวัญ
วาสนา มีไหมหนอ...พ้อรำพัน
นานกี่ปี กี่วัน ฝันเป็นจริง ฯ

	ผู้เขียน	หัวข้อ: รอวัน ฝันเป็นจริง (อ่าน 4961 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้