ดาวดวงน้อยลอยเคลื่อนกับเดือนหงาย
เปร่งประกายริบหรี่มิมีหวัง
ล่องกลางฟ้าเวิ้งว้างหมดพลัง
แทบใจพังเมื่อเดือนลับแสงส่อง
ฝากบอกดาวพราวแสงแห่งความคิด
ข้าส่งจิตคิดถึงตรึงใจหมอง
ยังเป็นห่วงว่าดาวขาดคนจอง
แสงสีทองก็ลดหมดเเรงใจ
ขอบคุณฟ้าที่ให้เป็นที่พึ่ง
ยังคะนึงทุกวันที่ฝันใฝ่
ช่วยเตือนย้ำคำคิดถึงก่อนใคร
ส่องแสงอำไพทุกคราที่มาเยือน
