... ใน "กลบทศิริวิบุลกิตติ์" มีกลบทที่บังคับใช้เฉพาะมาตราที่กำหนดอยู่ทั้งสิ้น ๗ กลบท ซึ่งกลบททั้ง ๗ นี้ ไม่มีปรากฏใน "จารึกวัดพระเชตุพนฯ"

     หากแต่ว่า จารึกวัดพระเชตุพนฯ ได้ปรากฏกลบทใหม่กลบทหนึ่งขึ้นมา ที่ชื่อว่า กลบทเทพชุมนุม^คลิก
     ซึ่ง กลบทเทพชุมนุม มีข้อบังคับว่า ใน ๑ สำนวนการประพันธ์นั้น จะยาวกี่บทก็ตามแต่  ให้ใช้ ๑ บทต่อ ๑ มาตราสะกดเท่านั้น ยกเว้นคำส่งของบท ที่ให้เป็นมาตราสะกดเดียวกับของบทถัดไป
    ( "กลบทเทพชุมนุม" จึงอาจเป็นการต่อยอดรวมปัญญาทั้ง ๗ นี้มาประชุมไว้ในกลบทเดียว ผิดพลั้งประการใดขออภัยไว้ ณ ที่นี้ )

ในกระทู้นี้ จึงขอลงกลบททั้ง ๗ นี้รวบไว้ในกระทู้เดียว เพราะอยู่ในลักษณะที่ต่อเนื่องกัน คือ บังคับใช้เฉพาะมาตราที่กำหนดเท่านั้น  ส่วนลูกเล่นอื่น ๆ แล้วแต่ผู้เขียนเพิ่มใส่ตามความเหมาะสมสามารถของตน

             กลบทบังคับใช้เฉพาะมาตราที่กำหนด ทั้ง ๗ กลบทนี้ ประกอบไปด้วย

             ๑.)  กลบทบังคับใช้แต่มาตรา ก.กา    
             ๒.) กลบทบังคับใช้แต่มาตรา ก.กา / กน  
             ๓.) กลบทบังคับใช้แต่มาตรา ก.กา / กน / กง  
             ๔.) กลบทบังคับใช้แต่มาตรา ก.กา / กน / กง / กด  
             ๕.) กลบทบังคับใช้แต่มาตรา ก.กา / กน / กง / กด / กก  
             ๖.) กลบทบังคับใช้แต่มาตรา ก.กา / กน / กง  / กด / กก / กบ  
             ๗.) กลบทบังคับใช้แต่มาตรา ก.กา / กน / กง  / กด / กก / กบ / กม  

มีแต่มาตรา แม่ เกอว (ว) และ แม่ เกย (ย) เท่านั้นที่ไม่ได้นำมาใช้


                                          ...
                                   ขอบคุณครับผม
                                          ...
                                   Black Sword
                                 (หมู มยุรธุชบูรพา)

                                   ๐๖.๐๙.๒๕๕๖
                                          ...            

                                  กลบทบังคับใช้แต่ ก กา
                         จาก "กลบทศิริวิบุลกิตติ์" โดยหลวงศรีปรีชา (เซ่ง)

                                           ๐ พระฤๅษีมีคำนำวาที         
                                           ว่าข้านี้อยู่มาในป่าใหญ่
                                           ไม่มีผู้ตู่ต่อก่อกำม์ใด         
                                           นิราไภยโรคีไม่มีบีฑา

                                           ที่ปีนี้มีงูที่อยู่ไพร            
                                           ไม่ทำใจอยู่ดีมีศุขา
                                           แต่อยู่ในไพรศรีนี้ช้ามา         
                                           นี้เวลาเช้าค่ำย่ำราตรี

                                           ไมมีผู้ใดใจจะริระ            
                                           จะกุกะก่อกำม์ทำขูขี
                                           เจ้าสิมาศาลาข้าครานี้         
                                           ธุระมีเล่าข้ออย่าอออำ

                                           ที่ใจเจ้าจะเข้ามาหาข้า         
                                           ในไพรป่าใหญ่นี้มีข้อขำ
                                           ไฉนฤๅใจตริจะริทำ         
                                           อย่างุงำอำอือเล่าฤๅไป

                                           เนสาทาวาทีชุลีกำ            
                                           ไม่เอ้าอำฤๅษีมุนีไข
                                           ว่าข้ามาไล่หมู่มิคีใน         
                                           ละล่าใจแลจะจะระคลา

                                           ขออาไศรยอิสีราชีเจ้า         
                                           ข้านี้เล่าลุมาศาลาหา
                                           อนาโถโพล้เพล้ปะเวลา         
                                           พระสุริยาใกล้ค่ำย่ำอุไทย

                                           พระภูมิมีมโนโยธาหา         
                                           ให้เนสาเข้าสู่อยู่อาไศรย
                                           ผลาที่ดีดีมีอยู่ใน            
                                           พะวาหว้าตาไก่ลำไยดี

                                           กำชำจำปะดะสละใหญ่         
                                           ชะมะไฟน่าดูดูชูศรี
                                           ตาปะสาพามามีวาที         
                                           เจ้าประรีโภชาอย่าร่ำไร

                                            ๑--------------๑

กลบทบังคับใช้แต่มาตรา ก.กา    ปรากฏอยู่ในการประพันธ์ลำดับที่ ๒๑ ของตำราศิริวิบุลกิตติ์

             พิจารณาโดยรวมเห็นว่า มีข้อพิเศษเพิ่มจากกลอนทั่วไป คือ

              ๐ ตลอดสำนวนทั้งกลบทนี้ บังคับให้ใช้แต่คำในมาตรา แม่ ก.กา (คำที่ไม่มีตัวสะกด) เท่านั้นในการเขียน


                              
                                    • กลับสู่หน้าห้องเรียน กลอนกลบท ^คลิก
                                    • กระโดดสู่ห้องเรียน โคลงกลบท ^คลิก
                                    • กระโดดสู่ห้องศึกษา ภาพโคลงกลบท ^คลิก
                                    • กระโดดสู่ห้องเรียน กาพย์ ^คลิก
                                    • กระโดดสู่ห้องเรียน กลอน ^คลิก
                                    • กระโดดสู่ห้องเรียน โคลง  ^คลิก
                                    • กระโดดสู่ห้องเรียน ฉันท์  ^คลิก
                                    • กระโดดสู่ห้องเรียน ร่าย ^คลิก
                              

                                 กลบทบังคับใช้แต่ ก กา / กน
                             จาก "กลบทศิริวิบุลกิตติ์" โดยหลวงศรีปรีชา (เซ่ง)

                                           ๐ เจ้าพรานเหนอิสีมีใจหาญ         
                                           ที่รำคาญแต่ก่อนถอนใจใหญ่
                                           แสนสำราญบานชื่นรื่นในใจ      
                                           ก็เข้าไปกินหาผลามี

                                           อยู่มาได้ไม่นานก็ลาจร         
                                           พระภูธรชี้หนตำบลศรี
                                           ให้พรานไปปิ่นเกล้าเจ้าธานี         
                                           มีวาทีว่าดูสูผู้ชำนาญ

                                           ชำนาญไพรใจกล้าท่านอย่าเล่า      
                                           ว่าข้าเจ้าอยู่ป่ามหาสถาน
                                           เจ้าพรานอ่อนเศียรลาสาธุการ      
                                           ว่าภูบาลมีคุณการุญใน

                                           ข้าผู้พรานชาญเช่นกระเวนป่า      
                                           มีปัญญาวิจารณ์เป็นการใหญ่
                                           พระคุณล้นพ้นที่จะพิไร         
                                           มิเล่าใครให้รู้พระภูธร

                                           ส่วนพรานป่าลาเจ้าเข้ามาบ้าน      
                                           แสนสำราญภิญญโญสโมสร
                                           ใจสำคัญสัญญาป่าไม้จร         
                                           จำไพรสอนจากป่ามาห้าวัน ฯ

                                             ๑--------------------๑



กลบทบังคับใช้แต่มาตรา ก.กา / กน   ปรากฏอยู่ในการประพันธ์ลำดับที่ ๒๒ ของตำราศิริวิบุลกิตติ์

             พิจารณาโดยรวมเห็นว่า มีข้อพิเศษเพิ่มจากกลอนทั่วไป คือ

                    ๐ ตลอดสำนวนทั้งกลบทนี้ บังคับให้ใช้แต่คำในมาตรา แม่  (ก.กา /  กน)    เท่านั้นในการเขียน


                              
                                    • กลับสู่หน้าห้องเรียน กลอนกลบท ^คลิก
                                    • กระโดดสู่ห้องเรียน โคลงกลบท ^คลิก
                                    • กระโดดสู่ห้องศึกษา ภาพโคลงกลบท ^คลิก
                                    • กระโดดสู่ห้องเรียน กาพย์ ^คลิก
                                    • กระโดดสู่ห้องเรียน กลอน ^คลิก
                                    • กระโดดสู่ห้องเรียน โคลง  ^คลิก
                                    • กระโดดสู่ห้องเรียน ฉันท์  ^คลิก
                                    • กระโดดสู่ห้องเรียน ร่าย ^คลิก
                              

                                   กลบทบังคับใช้แต่ ก กา/ กน/ กง
                               จาก "กลบทศิริวิบุลกิตติ์" โดยหลวงศรีปรีชา (เซ่ง)

                                           ๐ พอถึงคามามาหาสถาน ๑         
                                           สันดานพรานทมิฬมลทินหวั่น
                                           ไหวอยู่เหมือนใบอุบลที่รนรัน      
                                           น้ำใจนั้นไหลลุเหมือนอุทกา

                                           อันตั้งอยู่ในใบอุบลมี         
                                           ไหลล้นรี่สิ้นวันมิกังขา
                                           พอได้ยินคำคนนั่งสนทนา         
                                           ว่าราชาเจ้าธานีที่หนีไป

                                           ถ้าใครรู้ยุบลหนทางจร         
                                           เจ้านครธานีบุรีใหม่
                                           จะรางวัลโภคีที่มีใน         
                                           ให้ถึงใจแม่นมั่นเหมือนสัญญา

                                           พรานได้ฟังตั้งใจอาไลยถึง         
                                           หลงคะนึงละคำที่ร่ำหา
                                           พระฤๅษีมีคุณสุนทรา         
                                           ได้สั่งว่าอย่าแจ้งตำแหน่งใน

                                           ไม่อินังนำพาเพลาเช้า         
                                           เข้าที่เฝ้าเจ้าธานีที่มาใหม่
                                           จึ่งทูลแจ้งแสดงข้อคดีไป         
                                           ให้แจ้งใจราชาพระยาพาล

                                           ว่าเทวะพระองค์ผู้ทรงเกล้า         
                                           ดูข้าเถ้าเข้าในพงไพรสาณฑ์
                                           ไปปะเจ้าธานีภูมีบาล         
                                           จงแจ้งการย่างแหนงคลางแคลงใจ ฯ

                                             ๑---------------------๑

๑ หนังสือสมุดไทยเลขที่ ๒๑ ว่า พอมาถึงตามาเคหาสถาน

                                                  

กลบทบังคับใช้แต่มาตรา ก.กา/กน/กง  ปรากฏอยู่ในการประพันธ์ลำดับที่ ๒๓ ของตำราศิริวิบุลกิตติ์

             พิจารณาโดยรวมเห็นว่า มีข้อพิเศษเพิ่มจากกลอนทั่วไป คือ

                    ๐ ตลอดสำนวนทั้งกลบทนี้ บังคับให้ใช้แต่คำในมาตรา แม่  (ก.กา/ กน/ กง)    เท่านั้นในการเขียน


                              
                                    • กลับสู่หน้าห้องเรียน กลอนกลบท ^คลิก
                                    • กระโดดสู่ห้องเรียน โคลงกลบท ^คลิก
                                    • กระโดดสู่ห้องศึกษา ภาพโคลงกลบท ^คลิก
                                    • กระโดดสู่ห้องเรียน กาพย์ ^คลิก
                                    • กระโดดสู่ห้องเรียน กลอน ^คลิก
                                    • กระโดดสู่ห้องเรียน โคลง  ^คลิก
                                    • กระโดดสู่ห้องเรียน ฉันท์  ^คลิก
                                    • กระโดดสู่ห้องเรียน ร่าย ^คลิก
                              

                                 กลบทบังคับใช้แต่ ก กา /กน /กง /กด
                                จาก "กลบทศิริวิบุลกิตติ์" โดยหลวงศรีปรีชา (เซ่ง)

                                           ๐ กรุงกระษัตริย์ทรงฟังไม่กังขา      
                                           จึ่งตรัสว่าบัดนี้อยู่ที่ไหน
                                           ขอประทานข้าเถ้าเต้าจรไป         
                                           ได้อาไศรยอยู่ที่กฎีดง

                                           ถึงเจ็ดวันจึ่งข้าทูลลาจร         
                                           ใกล้ศิงขรป่าใหญ่ไพรระหง
                                           สัจจังฤๅดั่งนั้นเป็นมั่นคง         
                                           ประทานจงเหมือนข้าแจ้งจาบัลย์

                                           พระยาพาลรางวัลพันตำลึง         
                                           ให้ตั้งถึงมือพรานชาญไพสัณฑ์
                                           จึ่งจัดแจงเสนาโยธาพลัน         
                                           ทั้งพลขันธ์สั่งเสร็จเสด็จจร

                                           ชึ้นสู่ช้างเชนทร์ทรงมงคลรัตน์       
                                           เป็นขนัดเสนาโยธาสลอน
                                           ตั้งกระบวนจตุรงค์องค์นิกร      
                                           พรานป่าจรนำหน้าโยธาทศ

                                           มากระทั่งใกล้ที่อิสีสิทธิ์         
                                           พระยศกิติ์แจ้งในใจกำหนด
                                           ได้ฟังเสียงช้างม้าโยธารถ         
                                           ก็ปรากฏปัญญาแจ้งอาการ

                                           รู้ว่ากองโยธาพลากร         
                                           พยุหรขัตติยามาประหาร
                                           เธอจึ่งมีสีหนาทราชโองการ         
                                           แก่นงคราญมเหสีวนิดา

                                           ว่าดูกรสมรทรงมงคลรัตน์         
                                           ผ่องจำรัสล้ำวิไลในใต้หล้า
                                           พระน้องเจ้าพี่นี้จะขอลา         
                                           ดวงสุดามิ่งแม่อย่าแดดาล

                                           เวรากำม์จำจองสนองนุช         
                                           ให้พี่สุดไกลองก์ยอดสงสาร
                                           มีกำม์สองกองสร้างแต่ป่างนาน      
                                           ฤๅไอ้พรานนำทางมากลางไพร

                                           มันแจ้งเหตุยุบลกลรหัส         
                                           แก่กระษัตริย์เจ้าธานีที่มาใหม่
                                           ว่าพี่อยู่ในป่าพนาไลย         
                                           เป็นเวรใดมาประหารเข้าราญรอน ฯ

                                            ๑-----------------------๑



กลบทบังคับใช้แต่มาตรา ก.กา /กน /กง /กด ปรากฏอยู่ในการประพันธ์ลำดับที่ ๒๔ ของตำราศิริวิบุลกิตติ์

             พิจารณาโดยรวมเห็นว่า มีข้อพิเศษเพิ่มจากกลอนทั่วไป คือ

                    ๐ ตลอดสำนวนทั้งกลบทนี้ บังคับให้ใช้แต่คำในมาตรา แม่  (ก.กา / กน/ กง/ กด)    เท่านั้นในการเขียน


                              
                                    • กลับสู่หน้าห้องเรียน กลอนกลบท ^คลิก
                                    • กระโดดสู่ห้องเรียน โคลงกลบท ^คลิก
                                    • กระโดดสู่ห้องศึกษา ภาพโคลงกลบท ^คลิก
                                    • กระโดดสู่ห้องเรียน กาพย์ ^คลิก
                                    • กระโดดสู่ห้องเรียน กลอน ^คลิก
                                    • กระโดดสู่ห้องเรียน โคลง  ^คลิก
                                    • กระโดดสู่ห้องเรียน ฉันท์  ^คลิก
                                    • กระโดดสู่ห้องเรียน ร่าย ^คลิก
                              

                        กลบทบังคับใช้แต่ ก กา /กน /กง /กด /กก  
                            จาก "กลบทศิริวิบุลกิตติ์" โดยหลวงศรีปรีชา (เซ่ง)

                                           ๐ โอ้ระอาอกข้าครานี้นี่         
                                           เหนสุดที่ที่จะคิดคิดถึงสมร
                                           สมรแม่แม่จะร่ำร่ำอาวรณ์         
                                           อาวรณ์ร้อนร้อนร่ำร่ำรำพึง

                                           รำพึงคิดคิดถึงพี่พี่จากเจ้า         
                                           พี่จากใจใจพี่เศร้าคะนึงถึง
                                           คะนึงถิ่นที่สถิตจิตรคะนึง         
                                           จิตรคะเนแต่อ้ำอื้งให้อื้งใจ

                                           ให้อึ้งจิตรจิตรจรจะจากรัก         
                                           โอ้โอ้จักจากนุชจะทำไฉน
                                           อกอกโอ้ดวงจันทร์แม่ขวัญใจ      
                                           จำจำไกลจากเจ้าจะเศร้าครวญ

                                           มิ่งมิ่งแม่พี่นี้จักลาจาก         
                                           แสนแสนยากคิดคิดน้ำจิตรหวน
                                           นึกจิตรหายกายระกำแต่รำจวน      
                                           ต้องร้างจรจากนวลนิราศใจ

                                           น้องแรกจากพี่เจ้าจักเศร้าโศก      
                                           จักแสนสุดวิโยคสุดอาไลย
                                           เจ้าจงรักษ์รักษาครรภาใน         
                                           จงตั้งจิตรจิตรใจอาไลยรักษ

                                           อันบุตรในในครรภ์นั้นมีบุญ      
                                           จักยอยกยกคุณอุดหนุนศักดิ์
                                           อย่าประมาทประมาทจิตรจงคิดรัก      
                                           แม่ผ่องพักตร์พักตร์บุหลันดั่งจันทร ฯ

                                              ๑-----------------------๑



กลบทบังคับใช้แต่มาตรา ก.กา /กน /กง / กด/ กก  ปรากฏอยู่ในการประพันธ์ลำดับที่ ๒๕ ของตำราศิริวิบุลกิตติ์

             พิจารณาโดยรวมเห็นว่า มีข้อพิเศษเพิ่มจากกลอนทั่วไป คือ

                    ๐ ตลอดสำนวนทั้งกลบทนี้ บังคับให้ใช้แต่คำในมาตรา แม่  (ก.กา /  กน/ กง/ กด/ กก)    เท่านั้นในการเขียน


                              
                                    • กลับสู่หน้าห้องเรียน กลอนกลบท ^คลิก
                                    • กระโดดสู่ห้องเรียน โคลงกลบท ^คลิก
                                    • กระโดดสู่ห้องศึกษา ภาพโคลงกลบท ^คลิก
                                    • กระโดดสู่ห้องเรียน กาพย์ ^คลิก
                                    • กระโดดสู่ห้องเรียน กลอน ^คลิก
                                    • กระโดดสู่ห้องเรียน โคลง  ^คลิก
                                    • กระโดดสู่ห้องเรียน ฉันท์  ^คลิก
                                    • กระโดดสู่ห้องเรียน ร่าย ^คลิก
                              

                          กลบทบังคับใช้แต่ ก กา /กน /กง /กด /กก /กบ  
                                 จาก "กลบทศิริวิบุลกิตติ์" โดยหลวงศรีปรีชา (เซ่ง)

                                           ๐ พระนางสดับนางวับน้ำจิตรหวิด      
                                           น้ำใจคิดใจแค้นดั่งแสนศร
                                           จึ่งทูลองค์ทูลพงษ์ทิพากร         
                                           ว่าภูธรภูเบศนเรศร์ตรี

                                           จักจากน้องจากนางไปทางไหน      
                                           สุดอาไลยประไลยกลางไพรศรี ๑
                                           พระตอบนางปลอบนางพลางพาที      
                                           ว่าพี่นี้วันนี้จักนิรา

                                           จักลาเจ้าจากมิ่งสมรเจ้า         
                                           จะครวญหาโศกเศร้ารำพึงหา
                                           โอ้เวรามาสนองจองเวรา         
                                           นี้แท้กำม์ทำข้านิจากำม์

                                           วันนี้แล้แล่แลจักแลลับ         
                                           จะใกล้กลับกลับกลับไปกลับถลำ ๒
                                           มิอาจซอนซ่อนซ้อนไปซ่อนกำม์      
                                           ก็จนจำจำจรจักจำเปน

                                           สำแดงตนต่นต้นที่ต้นอยู่         
                                           จักให้รู้ให้รู้คนรู้เหน
                                           ไม่ควรหนีหลีกหนีจักหนีเร้น      
                                           จักให้เหนให้เหนให้เหนองค์ ฯ


๑ หนังสือสมุดไทยเลขที่ ๒๑ ว่า สุดอาไลย์แสนอาไลยในไพรศรี
๒ หนังสือสมุดไทยเลขที่ ๒๑ ว่า จะไกลกลับไกลกลับให้กลับถลำ
                                              ๑-----------------------๑



กลบทบังคับใช้แต่มาตรา ก.กา /กน /กง /กด /กก /กบ  ปรากฏอยู่ในการประพันธ์ลำดับที่ ๒๖ ของตำราศิริวิบุลกิตติ์

             พิจารณาโดยรวมเห็นว่า มีข้อพิเศษเพิ่มจากกลอนทั่วไป คือ

                    ๐ ตลอดสำนวนทั้งกลบทนี้ บังคับให้ใช้แต่คำในมาตรา แม่  (ก.กา /  กน/ กง/ กด/ กก/ กบ)    เท่านั้นในการเขียน


                              
                                    • กลับสู่หน้าห้องเรียน กลอนกลบท ^คลิก
                                    • กระโดดสู่ห้องเรียน โคลงกลบท ^คลิก
                                    • กระโดดสู่ห้องศึกษา ภาพโคลงกลบท ^คลิก
                                    • กระโดดสู่ห้องเรียน กาพย์ ^คลิก
                                    • กระโดดสู่ห้องเรียน กลอน ^คลิก
                                    • กระโดดสู่ห้องเรียน โคลง  ^คลิก
                                    • กระโดดสู่ห้องเรียน ฉันท์  ^คลิก
                                    • กระโดดสู่ห้องเรียน ร่าย ^คลิก
                              

                   กลบทบังคับใช้แต่ ก กา /กน /กง /กด /กก /กบ /กม  
                              จาก "กลบทศิริวิบุลกิตติ์" โดยหลวงศรีปรีชา (เซ่ง)

                                           ๐ น้องน้องพี่นี้นี้แน่แม่แม่เจ้า      
                                           อย่าอย่าทุกข์รุกรุกเร้าเจ้าเจ้าจง
                                           เร่งเร่งจับรับแหวนแสนแสนทรง      
                                           ธำธำมรงค์วงวงนี้ดีดีดีนัก

                                           เก็บเก็บไว้ให้ให้บุตรสุดสุดใจ      
                                           นานนานไปใหญ่ใหญ่มากล้ากล้าศักดิ์
                                           พี่พี่ยาลาลาน้องผ่องผ่องพักตร์      
                                           พักตร์เพียงพักตร์พรหมอุดมงาม

                                           งามล้ำล้ำเลิศเลิศประเสริฐสุด      
                                           สุดล้ำอุตอุตเมศวิเศศสาม
                                           สามภพภพฦๅออกชื่อนาม         
                                           นามที่งามงามพร้อมละม่อมนวล

                                           พระเทวีศรีสวัสดิ์อรรถฟังองค์      
                                           ที่จักรพงษ์แจ้งจัดระหัสหวน
                                           พระนุชนางครางร่ำไห้คร่ำไห้ครวญ      
                                           ระกำหวนค่อนปะทะอุระอุรา

                                           ดั่งหฤไทยนางแยกจะแหลกจะลี      
                                           ไห้โศกีร่ำจวนระหวนระหา
                                           ค่อนซึ่งอกชกศรีษะนิจจะนิจจา      
                                           จะอาทวาแสนทวีระวีระวาด ฯ

                                           ๑-----------------------๑



กลบทบังคับใช้แต่มาตรา ก.กา /กน /กง /กด /กก /กบ /กม ปรากฏอยู่ในการประพันธ์ลำดับที่ ๒๗ ของตำราศิริวิบุลกิตติ์

             พิจารณาโดยรวมเห็นว่า มีข้อพิเศษเพิ่มจากกลอนทั่วไป คือ

                 ๐ ตลอดสำนวนทั้งกลบทนี้ บังคับให้ใช้แต่คำในมาตรา แม่  (ก.กา /  กน/ กง/ กด/ กก/ กบ/ กม)    เท่านั้นในการเขียน


                              
                                    • กลับสู่หน้าห้องเรียน กลอนกลบท ^คลิก
                                    • กระโดดสู่ห้องเรียน โคลงกลบท ^คลิก
                                    • กระโดดสู่ห้องศึกษา ภาพโคลงกลบท ^คลิก
                                    • กระโดดสู่ห้องเรียน กาพย์ ^คลิก
                                    • กระโดดสู่ห้องเรียน กลอน ^คลิก
                                    • กระโดดสู่ห้องเรียน โคลง  ^คลิก
                                    • กระโดดสู่ห้องเรียน ฉันท์  ^คลิก
                                    • กระโดดสู่ห้องเรียน ร่าย ^คลิก