กลบทตรีพิธพรรณ
                            จาก "กลบทศิริวิบุลกิตติ์" โดยหลวงศรีปรีชา (เซ่ง)

                                           ๐  นางศรียอดศรีศรีระมะดี         
                                           อัญชุลียกชุลีชุลีสอด
                                           ขึ้นเหนือเศียรอ่อนเศียรน้องเศียรทอด   
                                           พระกายกอดบาทร่ำร่ำรำพัน

                                           ว่าโอ้พระพระองค์พระทรงเกล้า
                                           ผู้เป็นเจ้าจอมเจ้าเจ้ามิ่งสวรรค์
                                           จะละน้องน้องจักนองเทวศวัน      
                                           จักครวญครันโศกโศกแสนโศกทรง

                                           ชีวิตน้องนับนับจะนับวัน         
                                           จักอาสัญสูญสูญจักสูญผง
                                           ในไพรวันวันเวศวนาดง         
                                           พระองค์จงโปรดโปรดได้โปรดปราน

                                           อันโทสาโทโสแลโทสัง         
                                           แต่หลังหลังเบื้องหลังจะหวังสมาน
                                           จักขอสมาสมาโทษสมาทาน         
                                           ปัจฉิมะกาลวันนี้นี้นิรา

                                           ต่างต่างต่างสมาในการโทษ         
                                           พระนงโพธิละน้องน้องนองหน้า
                                           เจ้าแลแลแลกลับจนลับตา         
                                           ดั่งหัทยาแยกแยกจะแยกยับ

                                           เจ้ากลับหลังยังยังที่ยั้งหยุด         
                                           พระทรงพุทธเปลี่ยวเปลี่ยวเปล่าเปลี่ยวลับ
                                           อารมณ์หวิบวิบวิบให้วาบวับ      
                                           พระเหลียวลับแลลับมาลับนาง

                                           พระองค์อาตม์อาตม์องค์อาตมาท      
                                           ดั่งสิงหราชเรืองราชนิราศห่าง
                                           จากถ้ำแก้วห้องแก้วแท่นแก้วร้าง      
                                           นิราศนางแรมนางร้างนางจร

                                           ลงจากเขาข้ามเขาภูเขาเขียว         
                                           สันโดษเดี่ยวเดินเดี่ยวเดี่ยวไพรสอน
                                           พระเดินทางเลียบทางออกทางจร      
                                           มาใกล้ดอนลุดอนถึงดอนดง

                                           นายพรานเหนแลเหนพระฤๅษี      
                                           ยกหัตถ์ชี้นิ้วชี้ชี้ประสงค์
                                           ว่าโน่นมาที่มาเดินมาตรง         
                                           คือว่าองค์ฤๅองค์องค์ยศกิติ์

                                           พวกอำมาตย์หมู่อำมาตย์อำมาตย์พร้อม   
                                           เข้าแวดล้อมรอบล้อมล้อมรอบสนิท
                                           ลางบ้างตีบ้างด่าบ้างราฤทธิ์         
                                           บ้างจับกริชจับกระบี่จับตรีฟัน

                                           บ้างถือดาบถือโล่ห์ถือโตมร      
                                           เข้ารุมรอนรุมราญรุมหาญหั่น
                                           เลือดอาบหน้าอาบตาอาบกายัน      
                                           ประชุมกันชวนกันพากันมัด ฯ

                                              ๑-----------------------๑


กลบทตรีพิธพรรณ  ปรากฏอยู่ในการประพันธ์ลำดับที่ ๒๙ ของตำราศิริวิบุลกิตติ์

             พิจารณาโดยรวมเห็นว่า มีข้อพิเศษเพิ่มจากกลอนทั่วไป คือ

                    ๐ ให้ซ้ำคำ โดยอาจซ้ำคำหรือซ้ำเสียงกัน วรรคละ ๓ คำ โดยไม่กำหนดตำแหน่งภายในวรรค แล้วแต่ความเหมาะสม

         ** กลบทนี้มีที่มาปรากฏทั้งใน "กลบทศิริวิบุลกิตติ์" และ "จารึกวัดพระเชตุพนฯ"


              ผิดพลาดประการใดขออภัยไว้ ณ ที่นี้ครับผม
               ...-๐  Black Sword (หมู มยุรธุชบูรพา) ๐-...

                              
                                    • กลับสู่หน้าห้องเรียน กลอนกลบท ^คลิก
                                    • กระโดดสู่ห้องเรียน โคลงกลบท ^คลิก
                                    • กระโดดสู่ห้องศึกษา ภาพโคลงกลบท ^คลิก
                                    • กระโดดสู่ห้องเรียน กาพย์ ^คลิก
                                    • กระโดดสู่ห้องเรียน กลอน ^คลิก
                                    • กระโดดสู่ห้องเรียน โคลง  ^คลิก
                                    • กระโดดสู่ห้องเรียน ฉันท์  ^คลิก
                                    • กระโดดสู่ห้องเรียน ร่าย ^คลิก
                              
 

                            

                                             กลบทตรีพิธพรรณ
                              (หลวงนายชาญภูเบศร์ : ประชุมจารึกวัดพระเชตุพนฯ)

                                           ๐-------------------------๐         
                                           สังเวศจิตร์เอยจิตร์จิตร์เราหนอ
                                           ไม่เจียมกายกายแก่ทำกายตะกอ      
                                           ดีแต่ก้ออวดก้อก้อเกินนัก  

                                           เที่ยวสืบข่าวสาวสาวที่สาวสวย      
                                           เหนรูปรวยรื่นรวยสำรวยหนัก  
                                           ภอผินภักตร์พบภักตร์ประสารภักตร์      
                                           เวียรถามทักเขาไม่ทักขืนทักทาย    

                                           อันแสนทุกข์ทุกข์ด้วยรักษทุกข์หนักหนอ   
                                           อ๋อฮออ๋อใจอ่อน่าใจหาย
                                           ไม่สมคิดเหมือนคิดคิดแทบตาย      
                                           คิดถึงกายอายกายด้วยกายเกิน

                                           จึงห้ามใจว่าใจใจอย่าจิตร์         
                                           ไม่ควรคิดก็อย่าคิดจงคิดเขิน
                                           ในตาเอ๋ยตาต่อตาจงเมิล         
                                           อย่าเผลอเพลินไม่ควรเพลินอย่าเพลินแล

                                           น่าชังปากหนอปากช่างปากสว่าง      
                                           ไม่ว่าบ้างไว้บ้างบ้างเลยแหล
                                           จึงห้ามหูว่าหูหูอย่าแช         
                                           เหนสาวแส้เสียงแส้หมีแส้ไย

                                           ถึงจะรู้ทำไม่รู้อย่าอวดรู้         
                                           จงนิ่งอยู่อดอยู่อยู่จงได้   
                                           เอาปัญามาเปนยาเข้ายาไว้         
                                           ไม่อดได้ยั้งได้จักได้อาย
      
                                           มิใช่หนุ่มอย่าทำหนุ่มหนุ่มจะสรวล      
                                           ไม่สมควรคู่ควรอย่าควรหมาย
                                           กำหนดบทหมดบทบทพิปราย      
                                           ชื่อตรีพิศพันพรรณรายพันนี้ เอย ฯ

                              (หลวงนายชาญภูเบศร์ : ประชุมจารึกวัดพระเชตุพนฯ)


กลบทตรีพิธพรรณ  พิจารณาโดยรวมเห็นว่า มีข้อพิเศษเพิ่มจากกลอนทั่วไป คือ

                    ๐ ให้ซ้ำคำ โดยอาจซ้ำคำหรือซ้ำเสียงกัน วรรคละ ๓ คำ โดยไม่กำหนดตำแหน่งภายในวรรค แล้วแต่ความเหมาะสม
                  
         ** กลบทนี้มีที่มาปรากฏทั้งใน "กลบทศิริวิบุลกิตติ์" และ "จารึกวัดพระเชตุพนฯ"

              ผิดพลาดประการใดขออภัยไว้ ณ ที่นี้ครับผม
               ...-๐  Black Sword (หมู มยุรธุชบูรพา) ๐-...

                              
                                    • กลับสู่หน้าห้องเรียน กลอนกลบท ^คลิก
                                    • กระโดดสู่ห้องเรียน โคลงกลบท ^คลิก
                                    • กระโดดสู่ห้องศึกษา ภาพโคลงกลบท ^คลิก
                                    • กระโดดสู่ห้องเรียน กาพย์ ^คลิก
                                    • กระโดดสู่ห้องเรียน กลอน ^คลิก
                                    • กระโดดสู่ห้องเรียน โคลง  ^คลิก
                                    • กระโดดสู่ห้องเรียน ฉันท์  ^คลิก
                                    • กระโดดสู่ห้องเรียน ร่าย ^คลิก