มีพ่อแม่แลลูกปลูกกระท่อม
ขนาดหย่อมริมทุ่งมุงใบจาก
เสาแปดต้นตอไผ่ฝาไม้ฟาก
ร้อนหนาวมากฝนลงคงสบาย
ข้าวเกี่ยวนาปลาหนองน้ำคลองใส
ผักเกาะไต่ใบต้นผลขยาย
ปล่อยเป็ดไก่หมูกินตามดินทราย
เลี้ยงวัวควายลากเกวียนเวียนใช้งาน
น้อยนิดเจือเหลือแบ่งมิแก่งซื้อ
ยอมนับถือพี่น้องคล้องประสาน
ผูกพันจิตคิดอวยร่วมช่วยการ
ฝากลูกหลานเรียนวิทย์ศิษย์หลวงตา
กินอยู่เพลินเดินทางอย่างเป็นสุข
แสนสนุกทุกวันชื่นหรรษา
ลางวอดวายหลายสิบปีที่ผ่านมา
เทวดาร่างขาวก้าวลงเครื่อง
นำเทคโนโลยี่ที่สมัย
ศิวิไลซ์มาสู่หลงฟูเฟื่อง
ปรับวิถีชีวิตคิดรุ่งเรือง
พาบ้านเมืองลงเหวเปลวอัคคี
เศร้าหดหู่รู้ทันมันก็สาย
ความเสียหายยับเยินเกินสุดที่
กลับตั้งก่อพอเพียงเลี้ยงชีวี
ล่มครั้งนี้เพราะเรา..เชื่อเขาทำไม?
รพีกาญจน์
