21
กระท่อมปลายนา

กระท่อมปลายนาหลังนี้ที่คอยเจ้า
นี่คือเหย้าเรือนหอรอคอยน้อง
ไม่ใหญ่โตโอฬารปานวังทอง
ได้เจ้าครองแนบนุชสุดรำพัน

กระท่อมปบายนาหลังนี้ที่คอยเจ้า
จักเทียมเท่าเมืองแนนแดนสวรรค์
หากได้เจ้าครอบครองปองรักกัน
ร่วมสร้างสรรค์วิมานทองของชาวนา

จากแรงงานหยาดเหงื่อสร้างเพื่อน้อง
เป็นวังทองมอบเจ้าเฝ้าเสน่หา
หวังเพียงเจ้าเฝ้าปองครองวิวาห์
รักแก้วตาล้นทรวงเหนือดวงใจ

กระท่อมปลายนาหลังน้อยยังคอยเจ้า
ยังคอยเฝ้าดวงพยอมที่กระท่อมไม้
เสร็จเก็บเกี่ยวข้าวปลามาเมื่อไร
พี่จะไปขอคนงามตามประเพณี

24 มกราคม 2556
 
 
 

 
 
22

จะคอยขวัญใจ

จะคอยจะคอยคอยขวัญพี่
นานกี่ปีหัวใจมิไหวหวั่น
แม้เจ็บปวดระกำช้ำจาบัลย์
จวบชีวันพี่นี้พี่จะคอย

จะทนจะทนเพื่อคนรัก
มีอุปสรรคมิแปลแม้สุดสอย
รักเสมอรักเจ้าเฝ้ารอคอย
ฝากลมลอยคอยเจ้าเฝ้าห่วงใย

เธอจ๋าเธอลืมลิ้นถิ่นเคยรัก
ลืมใจภักดิ์ไมตรีหรือมีใหม่
ก่อนเก่านี้เคยเคียงเรียงร่วมใจ
จำได้ไหมคนดีที่จำนรรจ์

ไม่ลิมไม่ลืมไม่ลืมเจ้า
จักคอยเฝ้าใจตรงยังคงมั่น
ความรักเดิมรักเก่าเราผูกพัน
ชั่วนิรันดร์นั้นพี่นี้จะคอย

25 มกราคม 2556
 
 

23

เธอรู้หรือเปล่า

รู้หรือไม่ใจพี่นี้ปรารถนา
ใกล้ขวัญตาสดใสท่วมใจพี่
อยากจะรักฝังใจฝากไมตรี
มอบชีพนี้ให้เห็นเป็นเดิมพัน

เหมือนดังเงาเฝ้านางมิห่างน้อง
อยากประคองบัวงามตามใจฝัน
พี่คลั่งไคล้ดังกระต่ายที่หมายจันทร์
โอ้จอมขวัญโปรดตอบมอบปรานี

ขาดเธอไปสิ้นสุขไปทุกชาติ
ดังฟ้าขาดดาวเดือนสุรีย์ศรี
อย่าตัดเยื่อทิ้งใยมิตรไมตรี
น้องควรมีจิตใจให้เมตตา

แม้จะนานกาลเปลี่ยนเวียนแล้วเล่า
พี่คอยเจ้าเผยใจใฝ่ครวญหา
หากเฉยเมยมิเอ่ยเผยวาจา
ช้ำกว่าฟ้านิราศขาดเดือนดาว

26 มกราคม 2556
 
 
 

24

ฝากเพลงลอยลม

ขอฝากเพลงเรียงร้อยลอยลมผ่าน
แสนร้าวรานแน่นอุราสุกปราศรัย
ฝากถึงเธอยอดชู้อยู่แดนไกล
จำได้ไหมใครเล่าเฝ้าร้องคลอ

ปานฉะนี้คนซื่อหลับหรือตื่น
ยินสะอื้นจากคนซื่อหรือเปล่าหนอ
หรือลืมไปใจพี่นี้ยังรอ
ด้วยใจฝ่อรอคอยสุดน้อยใจ

หากวันไหนว้าเหว่เวลาว่าง
จดหมายบ้างเขียนตอบที่มอบให้
นานแสนนานจากเจ้าข่าวเงียบไป
ลืมคนไกลทิ้งให้ฟายน้ำตา

ฝากเพลงรักลมลอยคอยเตือนย้ำ
ฝากถ้อยคำเตือนใจให้ห่วงหา
เห็นไม้เฉากิ่งใบร่วงโรยรา
หวั่นเจียนบ้ากลัวรักจักลับลอย

27 มกราคม 2556
 
 

25

ลาก่อนที่รัก

ขอลาก่อนรักเอ๋ยรักเคยมี
ลาคนดีลาลับกับความหลัง
ลาความทุกข์รุกรุมสุมประดัง
ลาร้อยชั่งรักลามามลาย

ลาลับล่วงดวงใจที่ไร้รัก
ลืมใจภักดิ์รักแบ่งมาแหน่งหน่าย
ลืมฝันดีที่หวังพังทลาย
สิ้นความหมายกลายค่ากลับอาดูร

เธอเด่นดีเธอสวยรวยคนรัก
ใจเคยภักดิ์ไร้ถวิลเสื่อสิ้นสูญ
เมื่อคนใหม่เสนอเธอเกื้อกูล
คอยเทิดทูนเหนือใจใฝ่ศรัทธา

รักฉันมากฉันรู้เมื่ออยู่ใกล้
เมื่อเธอไกลไร้ถวิลสิ้นเสน่หา
ลืมลืมชั่วกาลวิมานโสภา
ลืมแก้วตากว่าชีวีนี้มลาย

28 มกราคม 2556