เมื่อไรรู้เพียงพอ
หลงเมามัวตัวอย่างทางตะวันตก
ลงนรกลำเค็ญเป็นโขยง
หมู่มารยาเริ่มทยอยคอยเปิดโปง
ล้วนออกโรงให้เห็นเป็นตำตา
ทุกขภัยใหญ่น้อยคอยโรมรุก
ยื่นความทุกข์ยื่นชั่วทั่วพื้นหล้า
ด้วยมนุษย์ทิ้งธรรมทานหลงมารยา
ทิ้งศาสนายึดวัตถุลุเหลิงใจ
คิดแข่งขันบ้าคลั่งรั้งมิอยู่
มุ่งเข้าสู่เศรษฐกิจคิดยิ่งใหญ่
รัฐต่อรัฐแข่งขันกันร่ำไป
สู่หลักชัยร่ำรวยด้วยเงินตรา
ยึดเงินทองสื่อกลางทางประโยชน์
มิเห็นโทษพิษภัยใฝ่ตัณหา
สามตัวร้ายกินเกียรติกามา
ล้วนรุมพล่าสันติสุขรุกรุมใจ
ต้องเหนื่อยล้าบ้าเศรษฐกิจผิดธรรมชาติ
วิทยาศาสตร์ใช้ผิดคิดเหลวไหล
พุทธศาสน์ศาสตร์สากลคนหลีกไกล
นานเท่าไรรู้แจ้ง "แห่งเพียงพอ"
ประทีป วัฒนสิทธิ์
14 กันยายน 25556
