นึกแล้วอาย  ตัวตน  ทักคนผิด
มองแล้วคิด  ว่าเขา  เพื่อนเก่าฉัน
ทั้งชื่อเสียง เรียงกลอน อ้อนรำพัน
ช่างเหมือนกัน  เมียงมอง  แล้วลองดู

เขาตอบว่า  ไม่ใช่  เข้าใจผิด
มานั่งคิด  แสนสลด  น่าอดสู
เหมือนเดินตำ  เสาขอน  ฆ้อนตะปู
อยากมุดรู  แทรกหิน  ดินแห้งตาย

ในใจเขา คงอยากด่า  ว่าซี้ซั้ว
คงเคยตัว มีนิสัย  แก้ไม่หาย
คงคิดว่า ตัวเรา เมาน้ำลาย
จึงทักทาย  นั่นนั่น  มิกลั่นกรอง

ถามสักคำ  เคยไหม เข้าใจผิด
ทำสนิท กับคนที่  มีเจ้าของ
ซึ่งซึ่งหน้า แล้วไม่ใช้  เหมือนได้มอง
แล้วยืนลอง  ทำหน้าตาย  ได้อย่างไร

คิดมากไป  ตามประสา คนบ้าคิด
อย่าหงุดหงิด ให้ทรุดโทรม  โฉมเฉลา
ขอโทษที  ที่ข้าม  ส่งสำเนา
ออเออเอา ง่ายง่าย  ไม่ใคร่ครวญ

คือ..คือ.ว่าแอบอาย  ที่ร่ายถ้อย
สำนวนน้อย นั่งนอบ มิสอบสวน
เมียงมองผ่าน ไมตรี  เจ้าชี้ชวน
ผิดกระบวน  มารยาท จึงพลาดไป

หากอักษร  ย้อนหา มิน่าชื่น
กลัวล้มลื่น อีกหน มิทนไหว
รู้ตัวตน หยาบกร้าน สันดานใด
ระวังไว ดีกว่า คิดว่าดี

ขอโทษทำ  สำนวน  รบกวนจิต
มิอยากผิด ซ้ำสอง ให้หมองศรี
หนึ่งน้ำใจ เอื้อเฟื้อ เผื่อไมตรี
ขอเก็บที่ ทรวงน้อยน้อย คอยดูแล