อกสั่นวันรักล่มจมลอยห่าง
คิดถึงนางดอกฟ้าอยากคว้าไว้
สุดจะเอื้อมมือส่อยล่องหายไป
เพราะเหตุใดจึงสั่นจนหวั่นตรม
มีความรักครั้งแรกแจกไม่อิ่ม
ใจถูกทิ่มโดนแทงอย่างสาสม
เพราะรักมากใจจะขาดระบม
รักที่หวานกลายมาขมระทมใจ
ที่รักจ๋าข้ามาขอร้องเจ้า
กลับบ้านเก่าเถอะนาแม่ฟ้าใส
เจ้าอย่าอยู่เลยเมืองกรุงวิไล
คิดถึงใจข้าบ้างอย่าห่างเลย
