เป็นอดีตที่ผันผ่านมานานเนิ่น
แต่เจ็บเกินฝังตรึงซึ้งดวงจิต
รักครั้งแรกรักเดียวในชีวิต
รักที่คิดว่าหวานพาลขมทรวง
เพราะอ่อนด้อยไม่เดียงสาพาถลำ
เพียงน้ำคำหวานล้ำพาติดบ่วง
ทุ่มเทไปทั้งใจให้คนลวง
ใจมันกลวงยามเมื่อเขาเดินจากไป
เข็ดเสียแล้วกับความรักชักจะหวั่น
หนีห่างมันกลัวจะต้องหมองไหม้
อยู่เงียบเงียบเก็บตัวเก็บหัวใจ
ไม่รักใครอยู่กับใจของตัวเอง
