Username:

Password:


  • บ้านกลอนน้อยฯ
  • ช่วยเหลือ
  • ค้นหา
  • เข้าสู่ระบบ
  • สมัครสมาชิก
บ้านกลอนน้อย - กลอนสบายๆ สไตล์ลิตเติลเกิร์ล >> ห้องเรียน >> ห้องเรียน กลบท >> กลบทยัติภังค์
หน้า: [1]   ลงล่าง
« หน้าที่แล้ว ต่อไป »
พิมพ์
ผู้เขียน หัวข้อ: กลบทยัติภังค์  (อ่าน 12858 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้
Black Sword
ผู้บริหารเว็บ
****

จำนวนผู้เยี่ยมชม:65535
ออฟไลน์ ออฟไลน์

ID Number: 88
จำนวนกระทู้: 10568


เมื่อ มยุรธุชกางปีกฟ้อน... มวลอักษรก็ร่อนรำ


| |
กลบทยัติภังค์
« เมื่อ: 26, กันยายน, 2556, 04:45:07 PM »
บ้านกลอนน้อยฯบ้านกลอนน้อยฯ

Permalink: กลบทยัติภังค์
                          

                                                กลบทยัติภังค์
                                  จาก "กลบทศิริวิบุลกิตติ์" โดยหลวงศรีปรีชา (เซ่ง)

                                           ๐ ครั้นรุ่งแสงแสงทองส่องซึ่งรัศ      
                                           มีจัดจัดแจ่มแอร่มใส
                                           สว่างแสงแสงสีรวีใน         
                                           นพภาลัยลัยประเทศวิเศษกรุง

                                           กระษัตริย์เสด็จเสด็จยังที่นั่งหน้า      
                                           มุขมหามหาปราสาทประเสริฐสูง
                                           ศรีสุกแสงแสงเริงบันเทิงรุ่ง         
                                           ราศีพุ่งพุ่งเผ่นกระเด็นจอม

                                           กระษัตริย์ตรัสตรัสให้หาซึ่งนายเพชรฌ   
                                           ฆาตเสร็จเสร็จมานั่งบังคมถนอม
                                           น้องประนมประนมกรอ่อนเกศค้อม      
                                           บังคมจอมจอมธานีวาทีตรัส

                                           สั่งว่าสูสูเพชฌฆาตอย่า         
                                           ช้าเร่งพาพาเจ้าจอมกระษัตริย์
                                           ยศกิติ์กิตยะวงษ์จงเร่งรัด         
                                           แจงประหัตหัตประหารให้ถึงทัน

                                           ทีแล้วท่านท่านมล้างให้วางขาด      
                                           ชีวาวาตม์สังขาร์ชีวาสัญ
                                           ชีพจะสูญสูญชีพสิ้นชีวินวัน         
                                           นี้ให้ทันทันเสร็จเพชฌฆาตค้อม

                                           บังคมลาลาแล้วก็แคล้วครร         
                                           ไลตามบัญบัญญัติไม่ถดถ่อม
                                           ตัวถึงเจ้าเจ้าธานีบุรีพร้อม         
                                           สะพรั่งพร้อมล้อมกลุ้มรอบรุมรัน

                                           รอนราญตีตีด้วยหวายให้แสนสัง      
                                           เวชพะงังหวังเทวศทวีหวั่น
                                           หวาดถึงยอดยอดทรวงให้ล่วงลั่น      
                                           ตลอดต้องต้องดั่นฤดีดุจ

                                           จะสิ้นชีพชีพชีวังสังขาร์อา         
                                           สัญมรณาน่าปวดยิ่งยวดสุด
                                           แสนที่จะอับอับอกหมดมุ่นมุด      
                                           มักขิกะหลุดหลุดเลมดั่งเข็มแทง

                                           เศียรต้องตอกตอกขมับเนตรขมุด      
                                           หลุนจะหลุดหลุดจะปลิวนิ้วแสยง
                                           ขยับยุกจุกอักอักอกแอ่ง         
                                           เอี้ยวตะแคงแคงไม่รอดอิดออดอรรถ ฯ
                                                 ๑-----------------------๑


กลบทยัติภังค์    ปรากฏอยู่ในการประพันธ์ลำดับที่ ๔๖ ของตำรากลบทศิริวิบุลกิตติ์
                       พิจารณาโดยรวมเห็นว่า มีเพิ่มจากกลอนทั่วไป คือ

      ๑.) ให้มีการเขียนคำที่ไม่จบคำ หรือความ ในแต่ละวรรค คือจะต้องฉีกคำ หรือความนั้น ไว้เป็นยัติภังค์เพื่อเชื่อมคำหรือความในวรรคถัดไป
      ๒.) ให้มีมีการซ้ำคำ (ซ้ำคำหรือซ้ำเสียง) ระหว่าง "คำท้ายของช่วงแรก" กับ "คำแรกของช่วงกลาง" ในวรรคกลอน (๐๐(คำ)...(คำ)๐...๐๐๐)

** กลบทนี้มีที่มาปรากฏทั้งใน "กลบทศิริวิบุลกิตติ์"  และ "จารึกวัดพระเชตุพนฯ"

              ผิดพลาดประการใดขออภัยไว้ ณ ที่นี้ครับผม
               ...-๐  Black Sword (หมู มยุรธุชบูรพา) ๐-...

                              
                                    • กลับสู่หน้าห้องเรียน กลอนกลบท คลิก
                                    • กระโดดสู่ห้องเรียน โคลงกลบท คลิก
                                    • กระโดดสู่ห้องศึกษา ภาพโคลงกลบท คลิก
                                    • กระโดดสู่ห้องเรียน กาพย์ คลิก
                                    • กระโดดสู่ห้องเรียน กลอน คลิก
                                    • กระโดดสู่ห้องเรียน โคลง  คลิก
                                    • กระโดดสู่ห้องเรียน ฉันท์  คลิก
                                    • กระโดดสู่ห้องเรียน ร่าย คลิก
                              


รายนามผู้เยี่ยมชม : , กอหญ้า กอยุ่ง, , นายประทีป วัฒนสิทธิ์, เส้นชีวิต ดำเนินไป, รพีกาญจน์, ลิตเติลเกิร์ล, น้ำหนาว, ก้าง ปลาทู, กร กรวิชญ์, ลมหนาว ในสายหมอก, ปลาย อักษร, มยุเรศ เมรี, ฟองเมฆ, กรกช, ข้าวหอม, มนชิดา พานิช, ต้นฝ้าย

บันทึกการเข้า

รวมบทกลอน "ที่นี่เมืองไทย..."
รวมบทกลอน "ร้อยบุปผา"
รวมบทประพันธ์ทั่วไป "Black Sword (หมู มยุรธุชบูรพา)"
รวมบทประพันธ์กลบท "Black Sword (หมู มยุรธุชบูรพา)"
รวมบทประพันธ์ฉันท์ "Black Sword (หมู มยุรธุชบูรพา)"
กลอนสุภาษิต-คำพังเพย-สำนวนไทย บ้านกลอนน้อย
ลานอักษร มยุรธุชบูรพา
..

Black Sword
ผู้บริหารเว็บ
****

จำนวนผู้เยี่ยมชม:65535
ออฟไลน์ ออฟไลน์

ID Number: 88
จำนวนกระทู้: 10568


เมื่อ มยุรธุชกางปีกฟ้อน... มวลอักษรก็ร่อนรำ


| |
Re: กลบทยัติภังค์
« ตอบ #1 เมื่อ: 26, กันยายน, 2556, 04:48:17 PM »
บ้านกลอนน้อยฯบ้านกลอนน้อยฯ

Permalink: Re: กลบทยัติภังค์
                              

                                             กลบทยัติภังค์  
                              (หลวงนายชาญภูเบศร์ : : ประชุมจารึกวัดพระเชตุพนฯ)

                                           ๐-------------------------๐         
                                           รื่นรื่นรวยรินหอมกลิ่นเสา
                                           วะคนธรศรศประทิ่นเหมือนกลิ่นเยาว์      
                                           ยุพาพี่พี่นี้เฝ้ากระสรรต์รัญ

                                           จวญใจใจจงจำนงพิด         
                                           ศวงหวังหวังคิดประคองขวัน
                                           เนตร์ไม่วายวายทุกข์ทุกวันกรร      
                                           แสงสวาดิ์หวาดหวั่นกมลโทม

                                           มะนัศหนักหนักใจด้วยไร้ที่         
                                           จะพึ่งภาภาพี่ไปเชยโฉม
                                           เฉลาลักษณลักครวญแทบซรวนโทรม   
                                           ทรุดด้วยนางนางไม่โน้มในเรียมนำ

                                           สาราเรื่องเรื่องร้อนมาวอนสาย      
                                           สมรหมายหมายเมิลสเทินสำ
                                           คัญคอยข่าวข่าวก็เลื่อนเอื้อนอำทำ      
                                           วลยิ่งเวียรเวียรร่ำรำจวญจิน

                                           ตนาหาหาผู้ชูช่วยอุด         
                                           หนุนก็สุดสุดแลเหนแต่สิน
                                           ธุกับฟ้าโอ้ระอาอาวรณ์วิญ         
                                           ญายิ่งดิ้นดิ้นโดยอาดูรดวง

                                           สุดาโอ้โอ้ไฉนจึงไม่เหน         
                                           อกที่เปนทุกข์ทุกวันโศกศัลย์สรวง
                                           สังเวยไหว้ไหว้เจ้าเขาหลวงบวง      
                                           บนให้ดับดับทรวงร้อนรนทน

                                           ทุกข์ในครั้งครั้งนี้น่าอนาดอนิจ      
                                           จาเอ๋ยคิดคิดไปก็ยิ่งสน
                                           เท่ห์ที่มิตรมิตรจิตร์นี้คิดคน         
                                           เดียวดอกหฤๅหฤๅทุรนทุรายทั้ง

                                           สองข้างหย่างหย่างไรไฉนจะ      
                                           รู้ว่ารับรับทุระตามเคยสัง
                                           เกตมามาพิปรายภอคลายกัง         
                                           วลกลยัติภังค์ดังนี้เอย ฯ

                              (หลวงนายชาญภูเบศร์ : : ประชุมจารึกวัดพระเชตุพนฯ)


กลบทยัติภังค์   พิจารณาโดยรวมเห็นว่า มีเพิ่มจากกลอนทั่วไป คือ

      ๑.) ให้มีการเขียนคำที่ไม่จบคำ หรือความ ในแต่ละวรรค คือจะต้องฉีกคำ หรือความนั้น ไว้เป็นยัติภังค์เพื่อเชื่อมคำหรือความในวรรคถัดไป
      ๒.) ให้มีมีการซ้ำคำ (ซ้ำคำหรือซ้ำเสียง) ระหว่าง "คำท้ายของช่วงแรก" กับ "คำแรกของช่วงกลาง" ในวรรคกลอน (๐๐(คำ)...(คำ)๐...๐๐๐)

** กลบทนี้มีที่มาปรากฏทั้งใน "กลบทศิริวิบุลกิตติ์"  และ "จารึกวัดพระเชตุพนฯ"

              ผิดพลาดประการใดขออภัยไว้ ณ ที่นี้ครับผม
               ...-๐  Black Sword (หมู มยุรธุชบูรพา) ๐-...

                              
                                    • กลับสู่หน้าห้องเรียน กลอนกลบท คลิก
                                    • กระโดดสู่ห้องเรียน โคลงกลบท คลิก
                                    • กระโดดสู่ห้องศึกษา ภาพโคลงกลบท คลิก
                                    • กระโดดสู่ห้องเรียน กาพย์ คลิก
                                    • กระโดดสู่ห้องเรียน กลอน คลิก
                                    • กระโดดสู่ห้องเรียน โคลง  คลิก
                                    • กระโดดสู่ห้องเรียน ฉันท์  คลิก
                                    • กระโดดสู่ห้องเรียน ร่าย คลิก
                              


รายนามผู้เยี่ยมชม : , กอหญ้า กอยุ่ง, , นายประทีป วัฒนสิทธิ์, เส้นชีวิต ดำเนินไป, รพีกาญจน์, ลิตเติลเกิร์ล, กร กรวิชญ์, , ปลาย อักษร, ข้าวหอม

บันทึกการเข้า

รวมบทกลอน "ที่นี่เมืองไทย..."
รวมบทกลอน "ร้อยบุปผา"
รวมบทประพันธ์ทั่วไป "Black Sword (หมู มยุรธุชบูรพา)"
รวมบทประพันธ์กลบท "Black Sword (หมู มยุรธุชบูรพา)"
รวมบทประพันธ์ฉันท์ "Black Sword (หมู มยุรธุชบูรพา)"
กลอนสุภาษิต-คำพังเพย-สำนวนไทย บ้านกลอนน้อย
ลานอักษร มยุรธุชบูรพา
..
หน้า: [1]   ขึ้นบน
พิมพ์
« หน้าที่แล้ว ต่อไป »
กระโดดไป:  

Powered by SMF 1.1.14 | SMF © 2006-2009, Simple Machines LLC
Simple Audio Video Embedder
| Sitemap
NT Sun by Nati
หน้านี้ถูกสร้างขึ้นภายในเวลา 0.146 วินาที กับ 71 คำสั่ง
กำลังโหลด...