
ที่นี่เมื่อปีกลาย
ร่ำหรีดหริ่งเรไรฤทัยตรม
รักไม่สมเฝ้ารอพะนอหวน
กอดแขนข้างนางอายคล้ายเย้ายวน
กลิ่นแก้มนวลเคล้าคลุกสุขเหลือเกิน
เยื้องย่างเท้าก้าวไปให้หมองหม่น
หนาวเหน็บท้นยลยินจินต์ขัดเขิน
ก่อนเคียงเคยเชยชิดพินิจเพลิน
กับเผชิญเหว่ว้าคราเดียวดาย
คิดถึงน้องคนดีเมื่อปีก่อน
เผยเว้าวอนอ้อนรักจวนจักสาย
ตักเต็มปริ่มอิ่มล้นมิรู้คลาย...
ด้วยใจหมายห่วงหาแลอาทร
เพลานี้หลังเที่ยวงานบ้านท้ายทุ่ง
คลอจรุงปรางปรายสุดถ่ายถอน
มาบัดนี้อยู่ไหนนะงามงอน
พี่อาวรณ์พร่ำเพ้อเผลอรำพัน...
:045: