ลมรำเพย

                                                     หอมเอยหอม บุพผา มาลาร้อย
                                                     ไรผมย้อย อาบแก้ม อยากแกมหอม
                                                     อยากหยอกเย้า เล้าโลม แลดมดอม
                                                     พวงพะยอม บ้านนา ดงป่าไพร

                                                     บุปผาน้อย แน่งน้อง อยู่ท้องทุ่ง
                                                     กลิ่นจรุง ปรุงแต่ง ไม่เคยใส่
                                                     ธรรมชาติ เพลินพิศ พินิจใน
                                                     รักจากใจ สาวน้อย โปรดเอ็นดู

                                                     พี่คนจร หมอนหมิ่น ไร้ถิ่นฐาน
                                                     ขอนงคราญ เมตตา คราอดสู
                                                     พะวงร่ำ พร่ำหา แม่โฉมตรู
                                                     คนไร้คู่ เว้าวอน ก่อนจรไกล

                                                     หากรับรัก จักถนอม ไม่ยอมห่าง
                                                     แม้นนวลปราง เชิญเชื้อ เจ้าเชื่อไหม
                                                     ทั้งงานบ้าน การเรือน อย่าห่วงใย
                                                     เพียงเพราะได้ ร่วมเรียง เจ้าเคียงเอย

                                                                   

                                           จำเรียงร้อยถ้อยชายหมายชมชื่น
                                           เสนอยื่นดวงแดแลเขนย
                                           คารมพี่วิจิตเยือน เหมือนคุ้นเคย
                                           เกรงกาลเลยล่วงลับชายกลับคำ

                                           น้องอยู่ดงพงป่าพนาโพ้น
                                           ไม่อ่อนโยนไร้สิ้นกลิ่นแป้งร่ำ
                                           เป็นดอกไม้ในป่าไม่น่าจำ
                                           มีหรือใครหมายนำพรอดพร้ำชม
          
                                                          
                                                        ลิตเติลเกิรล

                            

         
                                            ใจคนจรหมอนหมิ่นถึงถิ่นที่
                                            ขอคนดีเมตตาเถิดพวงแข
                                            พี่เอื้อนเอ่ยเผยพร่ำย้ำดวงแด
                                            โปรดเถิดแม่เชื่อใจเอื้อไมตรี

                                            ถึงอยู่ดงพงไพรที่ไกลโพ้น
                                            ซิลิโคลนแป้งร่ำย้ำบัดสี
                                            น้ำใจเจ้างดงามปริ่มฤดี
                                            ดรุณีกลางป่าช่างน่ายล

                                               

                                                กำหวานหวานจะไว้ใจ๋ได้กา
                                                กำอู้กำจาจักเจื่อได้กี่หน
                                                อยู่เมืองไกล๋เกินกว่าไว้ใจ๋คน
                                                กั๋วจายจรซ่อนกล ปะป๋นมา

                                                สาวบ้านป่าเจ้นน้องกั๋วหมองไหม้
                                                เมาหลงใหลกำม่วนจายครวญหา
                                                อู้กำฮักข้าเจ้าเข้าพนา
                                                ชมเอื้องป่าว่างามยามดอกบาน

                                                ดอกเอื้องงามกำเดียวก็เหี่ยวเฉา
                                                คงซึมเซาเศร้าโศก สิ้นกำหวาน
                                                ความสุ๋ขใดสลายสิ้นทุกถิ่นกานท์
                                                จักมีไผ๋สงสาร เปิ้นผ่านเลย
 
                                                              
                                                              ลิตเติลเกิร์ล

                                           แต้เปิ้นยังบ่ได้อู้กำ ฮัก เตื้อ แต่น้องว่าไว้ก่อน อิอิ
                                                     บ่อยากโตดว่ากลอนพาไป  



                                                       ขอบคุณภาพจาก  Internet

                                            ม่วนแต้เนอเอ่อฮ้องกำน้องสาว
                                            เป็นว่าจาวเจียงฮายบ่อดายหนา
                                            นึกว่าไก๋เต็มทีตี่อู้มา
                                            ขอเต๊อะนาแม่เฮยก่อยเกยตาง

                                            ต๊ะซ้อนต๊บป๊บกั๋นหลายวันแล้ว
                                            ป่านดั่งแมวผ๊กหนูชูแก่งหาง
                                            แม้นเป็นเอื้องเฟื่องฟ้าป่าอำพราง
                                            จักถากถางผ่อเง้อนอเน้อดาว

                                            แม่นแน่นักฮักแต้บ่อแปรผัน
                                            กำอ่อนหวานหว่านป้อนก่อยอ้อนสาว
                                            แม่นต๊กลงป๋งใจ๋เป็นเรื่องราว
                                            แม้นนานเนาสุขสมภิรมย์เอย...

                                                         :059:

                                                           

                                         เป็นคำทักหยักหยอกใช่บอกรัก
                                         จินต์ประจักษ์พี่ชายใช่หมายหยิ่ง
                                         ที่เอือนเอ่ยเผยเฟื่องเป็นเรื่องจริง
                                          เพราะน้องหญิงเก่งกาจมิอาจวอน
                                        
                                          หนุ่มหน้ามลคนซื่อถือสัจจะ
                                          วิวาทะกะกันปัญจะถอน
                                          ขืนต่อปากซากซ้ำพร่ำบทกลอน                        
                                          คงร้าวรอนซอกซ้ำเพราะคำคน

                                          มีหน้าตาเป็นอาวุธมันสุดเศร้า
                                          มีใครเขาเอาใจใคร่ฝึกฝน
                                          แม้นนงรามทราววัยใฝ่กมล
                                          คงสุขล้นพ้นเหงาหายเฉาแด

                                          อย่าเสียใจไปเลยที่เอ่ยพร่ำ
                                         ไม่ชักนำอำพรางหว่างพวงแข
                                         กลัวชอกช้ำแปรเปลี่ยนเวียนลอยแพ
                                         ไยหนอแม่กังวลคนเดิมออน