นั่งกอดเข่า เฝ้าเถียง เสียงฟ้าลั่น
หนาวจนสั่น ครั่นตัว หัวใจแป้ว
น้ำล้นฝาย หลายวัน ไร้วี่แวว
ฝนพราวแผ่ว หยุดพรำ ซ้ำไร่นา
ข้าวสูงศอก ออกรวง เริ่มตั้งท้อง
น้ำเจิ่งนอง ทั่วไป แรงไหลบ่า
แนวคันดิน ดันพนัง พังลงมา
แล้วพัดพา สิ่งขวาง ทางจมดาน
จะท่วมต่อ รอลด ก็หมดสิ้น
เหลือแต่ดิน ราบลุ่ม สี่มุมป้าน
โล่งว่างเปล่า เว้าแหว่ง ลึกแอ่งธาร
ซากซุงถ่าน ระกะ กองพะเนิน
รถไถขับ ปรับทาง ล่างหลุมถม
เกลี่ยโคลนตม เรียบคืน เพียงตื้นเขิน
ถูทรายหิน ดินดาด ปาดจากเนิน
เช็คเม็ดเงิน รองรับ นับหมื่นพัน
น้ำผ่านพ้น ต้นหาย ปลายพินาศ
ไร้เงินบาท วิตก อกไหวหวั่น
หมดที่ซึ่ง พึ่งพา สถาบัน
คงรอวัน แบ๊งก์ฮึด ยึดที่ดิน
นั่งกอดเข่า เฝ้านา โอ้..ตาสอ
น้ำตาคลอ รินไหล ใจขาดดิ้น
เสมอภาพ อาบคำ เลือกทำกิน
ซีกหนึ่งสิ้น อีกฟาก หลากร่ำรวย
:a020:
รพีกาญจน์
