ก็ไม่รู้ เขาเล่น อะไรเขา
ยินเสียงเป่า นกหวีด กรีดสนั่น
รับเสียงทอด สืบยาว เป่าต่อกัน
ด่าไล่มัน กลางถนน นั่งบนลาน
เสื้อสีดำ สีขาว สีสลับ
ขู่สำทับ ให้ผ่าน ไม่ให้ผ่าน
พูดตอบโต้ ไปมา ว่าประจาน
ซีกต่อต้าน ซีกชอบ ดีไม่ดี
เป็นผู้ร้าย ฆ่าคน ปล้นไม่ผิด
ตนเจ็บนิด คิดเผา เอาเป็นผี
โกงบ้านเมือง เรื่องจ้อย น้อยเต็มที
ลักเป๊บซี่ หนึ่งลัง ขังนานเดือน
ทั้งร้อยวัน พันปี ไม่มีแจก
วันนี้แบก ข้าวสาร กองดานเกลื่อน
แถมยังหุง ปรุงยื่น ผู้มาเยือน
เพียงเป็นเพื่อน ไชโย โห่ฮิ้วดัง
วางตำรวจ ตรวจกัก อารักขา
ยืนตั้งท่า พรักพร้อม ล้อมหน้าหลัง
บ้างยกย่อง บ้างด่าดุ ยุชิงชัง
เขานิ่งฟัง เหมือนหู รูตีบตัน
นี่นะหรือ คือแคว้น แดนธัมมะ
อารยะ ชีวิต จิตสุขสันต์
แบ่งพวกพรรค ฝักฝ่าย ทำร้ายกัน
ใกล้ถึงวัน สิ้นงาม ความเป็นไทย
รพีกาญจน์
