หากมนุษย์หยุดรักโลภโกรธหลง
รู้ปลดปลงกิเลสด้วยเหตุผล
ใช้ปัญญามาคุ้มครองกมล
ประพฤติตนยลธรรมนำสิ่งดี

ใช่ เจรจาว่ารักมักลวงโลก
ขู่กรรโชกผู้น้อยด้อยศักดิ์ศรี
มิเชื่อฟังสั่งการรานทันที
อ้างเคมีชีวภาพต้องปราบปราม

เอาเสรีชี้ทางสร้างประโยชน์
ภาษีโหดนำเข้าแต่เราห้าม
ช่วยเหลืองดชดเชยเกษตรฟาร์ม
คุณภาพตามบ่งไว้ไร้สารพิษ

ปฏิบัติจัดฉากสองมาตรฐาน
บริวารเลวรอดบอดสนิท
ทีผู้อื่นลื่นไหลไสประชิด
นี่คือกิจประสงค์องค์เทวัญ

หยุดดินน้ำลมไฟ หยุดได้หรือ
หยุดคนหือโลภโมโหโทสัน
ถึงชะล้างอ้างกรรมจำโลกันต์
ไม่มีวันมนุษย์ หยุดสงคราม!

รพีกาญจน์

พวกยกทัพ จับเรือ ลอยเหนือน้ำ
ปืนตั้งลำ ยิงไกล ใส่ทุกจุด
ป้อมกำแพง แกร่งหนา ถึงคราทรุด
ร่างมนุษย์ หลุดผล็อย ลอยลงดาน

เหล่าช้างม้า กล้าศึก ยังนึกหวั่น
ยืนประจัญ สั่นเทา เขย่าย่าน
หอกดาบขาว ยาวคม เกลื่อนจมลาน
ฤาจะทาน ทนถูก ลูกเหล็กไฟ

ปกาศิต ขีดชอบ ครอบครองเขต
เฉือนประเทศ เหนือออก ขยอกใต้
อำนาจเกิน เดินทั่ว ย่ำรั้วไทย
เรียกชดใช้ ค่าแพ้ ยอมแก่มัน

บังคับขู่ ค้ำเข็น เซ็นต์ค้าขาย
ขุดแร่หิน ดินทราย ทลายขัณฑ์
ข้าวไม้สัก ผักปลา ผ้าแพรพรรณ
ส่งเครื่องบรรณาการ อย่าหาญฮือ

ถึงกี่กาล ผ่านยุค ทุกสมัย
แดงดำเหลือง เมืองไพร สู้ได้หรือ
พวกประดา กาขาว เอาอยู่มือ
เพราะมันคือ เปรตดง แห่งสงคราม

รพีกาญจน์