หนึ่งชีวิต หนึ่งเสียง ค่อยเรียงร้อย
เผยผ่านถ้อย ทอถัก อักษรเศร้า
เพื่อระบาย บางอย่าง ค้างใจเรา
หวังบรรเทา ความเจ็บ ที่เหน็บนาน
ทนเจ็บปวด ดวงจิต ผิดทางรัก
ทรมาน ยิ่งนัก เธอหักหาญ
ใช้มีดกรีด เชือดใจ ให้แหลกราญ
กระชากมาน ผลาญทิ้ง แทบสิ้นแด
แล้วเดินจาก พรากไป ไม่แลเหลียว
แม้เศษเสี้ยว ของใจ ไม่แยแส
เสียงร้องครวญ หวนเพ้อ เธอไม่แคร์
สุดย่ำแย่ แพ้พ่าย หัวใจเธอ
รินดาวดี
