ใครเขียนฟ้าคืนนี้ด้วยสีหม่น
โปรดแต้มสีนภดลพ้นโศกสร้อย
ระบายแสงแห่งฝันอันเลิศลอย
วาดจันทร์คล้อยคืนกลับรับคนรอ

วังวน

พู่กันจุ่มสีเทากวาดเบาว่อง
ลิ่วละล่องจุดจัดสะบัดจ่อ
ป้ายดาวมิดปิดเดือนเลือนลางมอ
ไร้แสงทอเคยเด่นดังเพ็ญดวง

ถีบทะยานขวาซ้ายปีนป่ายเมฆ
ปากเป่าเสกหน้าแหงนจ้องแถนสรวง
จับถังสีคลี่พู่ฟูยาวยวง
จุ่มทะลวงยกย้อยแต้มพร้อยดาว

ห่างแค่เอื้อมเชื่อมได้ไกลสลัด
สีเกาะกัดสนิทติดเคลือบขาว
ทาละเลงแปดเปื้อนเดือนสกาว
คลุมทั้งราวเวหนมืดหม่นดำ

เหล่ามนุษย์เทวาพาแตกตื่น
ย่างเข้าคืนขึ้นสุดสิบห้าค่ำ
หยิบกระทงลงลอยค่อยพึมพำ
คงคานำร้ายภัยไหลคลองคู

เกิดอาเพศเหตุใดไยประหลาด
ใครบังอาจเคืองแค้นแล่นมาสู่
จากกองกูณฑ์อสูรชั่วช้าริปู
ฤาราหูปรปักษ์รักหรือไร

รพีกาญจน์