เจ้าลิงดำนำฝูงจูงลงเหว
จากปล่องเปลวลงต่ำผ่านถ้ำหิน
ถึงก้นเหวจุดมายได้น้ำกิน
น้ำตารินน้ำแห้งไร้แบ่งปัน
ขึ้นจากเหวเหมือนอ้อนวอนพี่งฝน
น้ำตาหล่นฝนขาดมิคาดฝัน
เคยอิ่มเอมเปรมใจไปทุกวัน
เดี๋ยวนี้นั้นติดขัดอึดอัดใจ
พึ่งผลไม้ใกล้ใกล้ไม่มีผล
สุกงอมหล่นลงพื้นดื่นไฉน
จักพึ่งพาหาน้ำจากแหล่งใด
มองที่ไกลก็สิ้นหวังสุดรั้งตาย
รอน้ำค้างกลางคืนคงชื่นฉ่ำ
แต่หัวค่ำลมแรงเหือดแห้งหาย
อนิจจาดินฟ้ามากลับกลาย
จุดมุ่งหมายพังยับขึ้นกับกาล
เจ้าหมาขาวตัวเดียวเดินมุ่งหน้า
สู่ทุ่งนาหาแหล่งน้ำเผื่อลูกหลาน
ถึงกลางแปลงผืนนาพาพบพาน
บ่อบาดาลน้ำใสไหลหลั่งริน
ผองพลังดินฟ้ามาสนอง
น้ำเจิงนองมากแล้กระแสสินธุิ์
ลูกหลานหมาปฐมฤกษ์เบิกน้ำกิน
น้ำสู่ถิ่นทั่วนาลามป่าไพร
หญ้าเหี่ยวแห้งชุ่มฉ่ำน้ำหล่อเลี้ยง
แม้แต่เพียงหนึ่งวันพลันสดใส
ขยายก้านกิ่งข้อช่อดอกใบ
ดูไสวหายแห้งเหี่ยวเขียวขจี
พระพรหมเจ้ารู้ซึ้งถึงหมาขาว
ขอพรดาวดวงเดือนสุรีย์ศรี
ให้หมาขาวมีบุญบารมี
หยดน้ำสวรรค์ปรานีลงมาพลัน
บุญกุศลที่มาจากหมาขาว
พรดวงดาวทั่วแคว้นแดนสวรรค์
ยังเกิดผลต่อหล้าค่าอนันต์
ลิงดำนั้นพลอยแจ้งแห่งใบบุญ
โลกจะล่มกลับฟื้นคืนมาใหม่
ความอำไพกลับมาพาเกื้อหนุน
คุณความดีของหมามีค่าคุณ
ช่วยค้ำจุนโลกนี้ดีอีกครา
ประทีป วัฒนสิทธิ์
16 สิงหาคม 2556
