ร้อยมาลัยมอบให้มิตร

ร้อยมาลัยอักษรอาบกลอนรัก
มอบแด่นักกลอนกานท์ทุกฐานถิ่น
ใช่ชาววังจารสื่อชื่อระบิล
เพียงชาวดินร้อยมาลาเป็นมาลัย

กลอนแห่งดอกไม้ป่า นา ขุนเขา
หมายมาเย้ายวนช่อ...คงพอไหว
อาจด้อยความงามเด่นเช่นอื่นใด
จะงามก็เพราะตั้งใจมอบให้มิตร

เป็น "เปลวเพลิง" เริงไฟไร้กลิ่นหอม
มิอวลออมเหมือนสุมาลย์ชื่นบานจิต
ไฟจึงลนกลิ่นสุคันธ์กลั่นชีวิต
มาบูชิตหฤทัยในคืนนี้

เรียงถ้อยคำสรรร้อยดังสร้อยสวย
มอบมาอวยพรโรจน์สู่โสตถี
ให้คิดดี พูดดี และทำดี
แทนมาลีแห่งสวรรค์จรรโลงใจ

ยามดอมดมรื่นระรินดังกลิ่นทิพย์
ชีวิตจิบสุขมั่นอย่าหวั่นไหว
มีชีพอยู่ มีหวัง ดั่งเปลวไฟ
ขับเคลื่อนให้สู้ทุกข์ที่คุกคาม

ทั้งจงได้กลิ่นธรรมที่พำนัก
ได้กลิ่นรักรักได้มาไถ่ถาม
กลิ่นคุณค่าโลกที่ดีและทราม
ลอยมาตามลมหายใจให้ชีวา

มาลัยกลอนจากจิตคิดเรียงร้อย
อาจเรียบ-ด้อยด้วยงานจากบ้านป่า
ใครที่รักกลอนกานท์...หากผ่านมา
รับมาลามาลัยไปคล้องเลย

............................................

เปลวเพลิง

อันจะแก้ปัญหาไม่น่ายาก
อาจลำบากนิดเดียวตรงเสียวไส้
เมื่อคล้องคอแล้วร้อนด้วยฟอนไฟ
ทั้งเผาใจไหม้ร้อนมิผ่อนซา

ก็คงต้องดับผลตรงต้นเหตุ
เพื่อไม่ร้อนสมเจตน์ที่ปรารถนา
คือตัดคอ ควักหัวใจ อย่าได้ช้า
ไฟจะคร่าคอและใจไม่ได้เลย

.................................

เปลวเพลิง

อิอิ  รู้สึกการแก้ที่ต้นเหตุมันจะพิกลนะครับ

ช่อไมตรีที่ฝากมาจากจิต
ของมิ่งมิตรที่รักเป็นหนักหนา
งดงามสมคมคำจำนรรจา
ตรึงอุราแล้วหอมอยู่ออมอวล

เปลวเพลิงร้อนเพียงใดก็ไม่กล้า
จะผลาญพร่ามิตรใจให้ปั่นป่วน
เพียงเพลิงลนกระดังงาพารัญจวน
เพื่อขอบคุณมิตรมวลถ้วนหน้าเทอญ

........................................

เปลวเพลิง