:059:

ยอดหญ้าเอยเรียงรายเกล็ดพรายขาว
น้ำค้างพราวรวยรื่นให้ขื่นขม
คืนดึกร้าวหนาวเหน็บเจ็บโศกซม
จักหาห่มอุ่นไอแห่งไหนเอย

               

แอบรัก

เฝ้าเหงาหงอย ลอยมาน ให้ซ่านเศร้า
แก้มคลอเคล้า น้ำตา พร่างพาขม
ยืนเดียวดาย คลายฤดี มีเพียงลม
หวีดหวิวห่ม ข่มหนาวใจ ให้อาวรณ์..

ยามเย็นร่ม  ฟ้ามัว ใจกลัวนัก
ซบดวงพักต์  อาดรู สูญสังหรณ์
ค่ำคืนนี้ ราตรีเหงา เฝ้าอาทร
ไร้อิงอ้อน รานหทัย  ให้โศกตรม..

ดูนกคู่ กู่กลับคอน  ร้าวรอนนัก
ใจไร้หลัก  ร้างพิง ให้อิงสม
นกมีคู่ อยู่ชิด  นิดภิรมย์
แต่คนข่ม ก้มดูเงา เฝ้าเดียวดาย..

คนไกล..เอย รู้ไหม  ใครคิดถึง
เคยตราตรึง พึงฝัน วันมาดหมาย
เฝ้าแอบรัก ปักจิต  ชิดมิคลาย
ไร้ ร้างร้าย อยากให้เธอ มาเคียงครอง..

คงได้แค่ละเมอ พร่ำเพ้อพก
อกวิตก ผกผัน  วันหม่นหมอง
คนไร้สิทธิ์  ติดดิน  สิ้นคนปอง
แค่กู่ก้อง  บอกฟ้า  ว่า.."รอ"เธอ....

:059:

:059:

:004:

 ชายใจจริงวิ่งวนหวังชนไหล่
เจ้าทรามวัยกล่าวขานตาหวานฉ่ำ
ได้คิวที่หนึ่งร้อยฝนปรอยพรำ
รอจนค่ำน้ำนองถึงน่องแล้ว
 :a015:
อีกเมื่อไหร่จะถึงรีบบึ่งหา
เพียงขวัญตาสมจินต์อย่ากินแห้ว
หรืออย่างน้อยสุขสันต์ได้มันแกว
จะมีแววไหนหนอ?ที่รอนาน
 :047:

ไพร พนาวัลย์
 :059: