กลบท โสภณาอนุกูล...-๐ ปลอบนาง ๐-

   - กลบท โสภณาอนุกูล -
   -๐ ปลอบนาง ๐-

   ๑. เจ้าร้องไห้โหยหวนครวญสงสาร
   ประดุจป่านอาลัยไม่สมหวัง
   ผ่านเรื่องร้ายไฟรักหักอกพัง
   หยาดเพชรหลั่งไหลมา เนืองหน้านอง

   ๒. พี่เชยคางอนงค์บรรจงไว้
   เกลี่ยปรางไล้โลมผ่านสะท้านหมอง
   สะอื้นอกไหวหวั่นสั่นประคอง
   ไห้ร่ำร้องพี่ปาด หยาดน้ำตา

   ๓. พี่จับมือสื่อฤทัยไปสู่เจ้า
   หวังบรรเทาปกปักได้รักษา
   ไม่เหินห่างร้างลับอับชีวา
   บอกน้องว่าตัวพี่ มิหนีไกล

   ๔. ดั่งลูกนก ตกรังไผลพลั้งพลาด
   ฤดีหวาดด้วยรักเขาผลักไส
   อยู่ตรงนี้อบอุ่นละมุนไอ
   จาระไนปลอบแก้วเพื่อแคล้วตรม

   ๕. ว่าขวัญเอ๋ย ขวัญน้องอย่างล่องไหล
   เชิญเทพไท้เทวามากล่อมสม
   กลับมาสู่อ้อมเก่าไร้เศร้าซม
   ทุกข์ระทมพี่ขอรับ ไว้กับจินต์

   ๖. แม้นหายโศกยามไหนแล้วไกลห่าง
   จะจืดจางจากไปไม่รั้งสิ้น
   หากเจ้าช้ำปีกขาดไม่อาจบิน
   จักได้ยินตัวพี่ นี้ปลอบโยน ๚ะ๛

   Black Sword
   (หมู มยุรธุชบูรพา)

   ขอบคุณภาพจาก Internet
   ๐----------------------๐

กลบท โสภณาอนุกูล

ข้อบัญญัติ : บัญญัติพิเศษเพิ่มจากกลอนทั่วไป คือ

... กำหนดให้ใช้ไม้มลาย ( ไ ) ในทุกวรรค โดยไม่กำหนดตำแหน่งและจำนวน และห้ามใช้ไม้ม้วน ( ใ ) ตลอดสำนวน

** อ้างอิง : กลบทนี้มีปรากฏที่มาเฉพาะในตำรากลบท "ศิริวิบุลกิตติ์"

ขอบคุณมากครับที่แนะนำ กลบท โสภณาอนุกูล

   ไม่จำเป็นต้องเผยเอ่ยรู้สึก
   โสตสำนึกไม่โล่งสุดโหวงเหวง
   จะมองฟ้าไร้ดาวราววังเวง
   ดั่งบทเพลงโศกสิ้นอจินไตย

   จงมองหน้าตาสบไร้หลบหลีก
   ขยับปีกอนงค์ไม่สงสัย
   จะยอมแพ้แค่นี้ที่อย่างไร
   หวังวาดไว้เหินสู้สู่ชีวิน

   และจะเป็นแรงส่งจงไม่ท้อ
   หยัดยืนต่อสู้ไปไม่สร่างสิ้น
   เชิดหน้าไว้อย่าท้อระย่อจินต์
   เหินข้ามถิ่นท่ามไกลสุดสายตา

   ที่ก่อนกาลผ่านได้ฤทัยทุกข์
   ไตร่ตรองรอบปลอบปลุกจงรุกฝ่า
   สิ่งหมองไหม้หมองหม่นท้นทาบทา
   ห้วงเวลาร่ำไห้ไม่มีแล้ว

   ตาเจ้าไม่ด้อยค่ากว่าพลอยเพชร
   หยาดเป็นเกล็ดไหลร่วงดั่งดวงแก้ว
   แต่ประกายเจิดจ้าอย่าไร้แวว
   เปิดตาแล้วกักกลืนไม่ขื่นคาว

   เหม่อมองฟ้าอีกครั้งไม่รั้งหลบ
   จะไม่พบหม่นหมองต้องเหน็บหนาว
   พยายามสู้ไปหลายครั้งคราว
   แม้นเจ็บร้าวแต่ไม่ สิ้นไร้ทาง ฯ
   AddEmoticons00918

   ขอบคุณครับผม

   Balck Sword
   (หมู มยุรธุชบูรพา)

ขอบพระคุณมากครับ

   จะถามไถ่น้องนางอย่างไรหนอ
   ไว้สานต่อสัมพันธ์กันดีกว่า
   พี่ผู้ลุ้นวงนอกไว้บอกมา
   โอ้อุราคิดไฉนฤทัยนาง

   หากรักกันมั่นฤดีพี่ไม่ว่า
   สิทธิ์น้องยามอบไว้ได้ทุกอย่าง
   ไปอยู่เรือนแสงจันทร์อันรางชาง
   พี่ไม่ขวางความรักอย่าหนักจินต์

   ขออวยพรกลอนกานท์บอกขานไข
   สุขสมไซร้สุขศรีมณีปิ่น
   อุ่นอวลรักล้นอุราไร้ราคิน
   น้ำสังข์รินไหลหยาดแม้คลาดปอง

   จักยิ้มส่งนงลักษณ์ไม่หักหาญ
   ท่านไปยาลฯ รักแท้ดั่งแขส่อง
   กระจ่างจ้าหวามไหวเรืองไรรอง
   แล้วแต่น้องเถิดหน้าไม่ว่าเลย ฯ

   ขอบคุณครับผม
   AddEmoticons0094

Balck Sword
(หมู มยุรธุชบูรพา)

:a013:
ด้วยความขอบคุณครับ

ได้รู้ความตามจริงแค่สิ่งฝัน
น้องนางนั้นที่ว่าน้ำตาไหล
บทพระเอกเราแห้วเสียแล้วไง
มองแสงจ้ารำไรที่ปลายฟ้า

อุ่นไอแดดพริบพรับระยับพร่าง
รูปโฉมนางหายคลาดไม่อาจหา
น้องเจ้าเอ๋ยเลยลับไม่กลับมา
เพียงฝันว่าได้ปลอบยังชอบชม

จะพานพบอีกไหมฤทัยหม่น
คิดสับสนไปมาอุราขม
เพียงได้ฝันตัวพี่นี้นิยม
จิตเศร้าซมทำไฉนกระไรดี

เสียงตวาดชัดนัก “ไปซักผ้า”!!
หยาดน้ำตาไหลหลั่งคำสั่งที่-
เมียตัวจริงร่ายยาวไม่เข้าที
ชีวิตนี้ดั่งฝันร้าย ไม่น่าเลย ฯ (ซิก ๆๆ)
:a012:
ขอบคุณครับผม
:a013:
Balck Sword
(หมู มยุรธุชบูรพา)

:a013:
ด้วยจิตคารวะ

#๑๓๖

-๐-๐-๐-

ขอแทรกคำเอ่ยซึ้ง บทกลอน
สองท่านถักอักษร ร่วมสร้าง
ปลอบนางมิ่งอรชร ระทวยนิ่ง
โอนอ่อนตามมิร้าง โยกย้ายตามคำ

-๐-๐-๐-

เพลงลำนำค่อยไล้ โลมเรียม
เราคิดเขียนกลัวเกรียม กร่อยถ้อย
ผลงานท่านพาเจียม ตัวฝ่อ
รออ่านกานท์คำร้อย เล่าให้ใจปอง

-๐-๐-๐-

ขอบคุณที่สรรค์สร้างความไพเราะ

สร้างสรรค์ สรรค์สร้าง ใช้ในความหมาย เนรมิต อ้างอิงจาก
http://www.royin.go.th/th/knowledge/detail.php?ID=1196

:a013:
ด้วยความขอบคุณครับ

๐ กรองกานท์ฝึกร่วมร้อย......เรียงความ
เพียรต่อตามนิยาม.............อย่างนี้
ประโลมร่วมทักถาม............ระทมอก
ปัดเป่าทุกข์หลบลี้..............ล่วงแล้วฤทัยนาง ฯ

๐ วางใจวางหม่นเศร้า.........โศกซม
เคยเจ็บเคยตรอมตรม..........อดีตน้อง
นวลเอยคร่ำครวญขม...........ฤดีขื่น
เพียงพี่จักปกป้อง...............ปลอบเจ้าคลายใจ ฯ

๐ ฤทัยคงเจ็บร้าว...............รานรน
ไหลหลั่งอัสสุชล................ชอกช้ำ
สองแขนกอดนฤมล.............แนบอก
คอยอยู่เคียงซับน้ำ-.............เนตรน้องโอมถนอม ๚ะ๛

ขอบคุณครับผม
:a013:

Black Sword
(หมู มยุรธุชบูรพา)

#๑๓๙

-๐-๐-๐-

ฉวยหัตถ์จอมจิตเจ้า ประคอง
ลูบกล่อมผิว์คลายหมอง หม่นเศร้า
โอบแนบอุ่นแขนสอง พลางปลอบ
มิคิดกลายรุกเร้า เร่งน้ำตานอง

คลองชลนัยน์หลั่งท้น ปรางใส
อยากเป่าปัดทุกข์ไกล หลีกพ้น
เจ็บหากปักแทนใน ตัวนี่
พลีร่างโลหิตล้น เพื่อเจ้าคนดี

วจีหาแค่เอื้อน รำพัน
ยอมต่างวัวเทียมอัน หนักล้า
นานกาลยิ่งถนอมขวัญ ปกเกศ
พบเภทภัยหาญท้า แอ่นป้องตัวบัง

ฟังคำเถิดผ่านแล้ว เลยไป
หมอกหมดสุริย์ใส ส่องหล้า
พราวพรายเฉกฉายใน แววเนตร
ระยิบระยับจับตาข้า เมื่อยิ้มหวนคืน

-๐-๐-๐-

ขออภัยหากทำให้ กระทู้กลบท แปรเป็นโคลงปลอบนาง

๐ ยามนวลยืนหยัดสู้.............ชีวี
ใจพี่สุขเปรมปรีดิ์...................ยิ่งแล้ว
พิศราวอาบรังสี......................แสนสุข
ทุกข์หม่นคลายคลาดแคล้ว....ดั่งเพี้ยงอรุณฉาย ฯ

๐ ฤดีชายยามเมื่อน้อง..........นวลใย
เอมอิ่มอกเอมใจ....................อย่างนั้น
ฤทัยพี่หวามไหว....................หวานอก
มองเหม่อเผลอไผลขั้น..........ซาบซึ้งตรึงจินต์ ฯ

มิได้ครับผม ขอขอบคุณต่างหากครับ ที่ทำให้วรรณศิลป์ลื่นไหล
ได้อรรถรถอีกแบบครับผม
:a013:
Black Sword
(หมู มยุรธุชบูรพา)

คริ..คริ...

(โสภณาอนุกูล)

อรไทสวยน่ะร้าย จริงเจียว
สิงห์ปราดพยาฆร์เปรียว ไป่สู้
หากไผเผลอรักเดียว เพียงแม่
ทรวงอาจแหลกเกินกู้ กว่าแก้คืนไหว

พึงหนีไกลแน่งน้อย โฉมพิราม
ผมกล่าวผมไขความ บอกแจ้ง
อันหญิงพิไลงาม เพราเพริศ
ดวงจิตนงไพรแล้ง เฉกแคว้นทะเลทราย

ศรีเปรื่อง
๒๙ ม.ค. ๒๕๕๗

พยาฆร์ = เสือ

ท่านศรีเปรื่องจัดมา กรกชก็จัดไป

#๑๔๓

-๐-๐-๐-

หมายเปรียบนวลดั่งไร้ ปราณี
เพียงส่วนเดียวไยตี หมดข้อง
หาเหตุไม่พบดี ฤๅพ่อ
คงมิไปโกรธน้อง ที่บ้านกลอนนา

คราหลงได้องุ่นเปรี้ยว เข็ดฟัน
ชิมไม่ทันหมดวัน หย่อนสู้
ของดีไยหมกพลัน เก็บแอบ
เปิดเถิดเรียมได้รู้ ว่าเปรี้ยวเป็นไฉน

มิไกลมีน้องบอก ความมา
เป็นมะนาวหวานตา เชื่อได้
เปลือกนอกซุกซนหนา ไงท่าน
สิบเจ็ดฝนยังไร้ คู่คล้องเคียงเขนย

เรียมเปรยเพราะได้สอบ เทียบเคียง
เธอเก่งการครัวเขียง ไม่โม้
ตัดฉับสำรับเรียง คอไก่
หากไม่กลัวอีโต้ จีบได้ตามสบาย

ชายไหนยอมและไร้ ความกลัว
จักบอกนามกับตัว ท่านได้
ผลลัพธ์ไงงานครัว ฟังข่าว
หวังท่านคงหายไข้ ก่อนเข้าวิวาห์

-๐-๐-๐-

แซวหลานสาวตัวยุ่งซะ...

	ผู้เขียน	หัวข้อ: กลบท โสภณาอนุกูล...-๐ ปลอบนาง ๐- (อ่าน 86558 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 2 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้