◇..กับความเหงา..◇

◆....กับความเหงา....◆
............◆............
เหมือนต้องมนตร์จนฤทัยหวามไหวสั่น
เพียงพบกันครั้งแรกสุดแปลกเหลือ
ราวกับมีเพรงบุญคอยหนุนเจือ
เข้าโลมเอื้อโอบขั้วของหัวใจ
............◆............
แม้นยินเพียงเสียงพี่ที่เบาแผ่ว
น้องชื่นแล้วกำซาบอกวาบไหว
ดวงฤดีสี่ห้องลอยล่องไกล
เคลิบเคลิ้มในถ้อยหวานบทกานท์พลัน
............◆............
ลมหายใจเข้าออกดั่งบอกว่า
ทุกเวลาเฝ้าเพ้อละเมอฝัน
แอบหลงรักภักดิ์พี่ดั่งชีวัน
แต่ต้องกลั้นเก็บไว้ในส่วนลึก
............◆............
อยากเผยรักออกไปใจแทบขาด
แต่มิอาจเอื้อนความตามรู้สึก
เพราะหัวใจเจ้ากรรมรู้สำนึก
จินต์สะอึกเห็นเขาเข้าคู่เคียง
............◆............
ก็ได้แต่แค่ซ่อนอาวรณ์ไว้
ก่อนหัวใจจะจมรักยากหักเลี่ยง
จึงจารร้อยถ้อยคำมาจำเรียง
อยู่กับเพียงความเหงาที่เร้ารุม
............◆............

หนึ่งโสม
๑๑.๑.๒๕๕๗

	ผู้เขียน	หัวข้อ: ◇..กับความเหงา..◇ (อ่าน 5114 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้