** โศกซม **
๑. โศกเอยโศกเหน็บย้ำระกำร่าย
พลิ้วพระพายแผ่วมาให้อาศัลย์
ยืนโดดเดี่ยวโหยหาร้าวจาบัลย์
ร้างไกลกันสูญสิ้นถึงวิญญาณ์
๒. จันทร์เอยแย้มสาดส่องประคองสรวง
ภวังค์ห้วงชอกช้ำเพ้อพร่ำหา
กี่วันเดือนจากไปไม่หวนมา
กี่ เพ ่ลา เลยผ่านร้าวรานแด
๓. คืนเหน็บหนาวพร่างพรมระทมหนัก
อ่วนกระอักตรองตรึกผลึกแผล
รักเก่าเหม็นเน่าเปรี้ยวไม่เหลียวแล
พี่ผู้แพ้กล้ำกลืนสู้ฝืนทน
๔. ถูกกำหนดกฎเกณฑ์เป็นเดนแล้ว
คงไม่แคล้วถูกหยามประณามก่น
รักไม่ปลื้มครวญคร่ำแล้วคำคน
เจ็บปวดจนเกินไหวแล้วใจเอย
๕. ราตรีนี้วังเวงคลอเพลงเศร้า
น้ำตาเราไหลพรากกระชากเผย
คิดถึงคนเคยภักดิ์ประจักษ์เชย
มาละเลยเกื้อหนุนใจจุนเจือ
๖. คิดตัดใจจากรักที่หนักอึ้ง
จินต์รู้ซึ้งคนดีไม่มีเยื่อ
ทุกข์โศกแล้วรายรุมที่คลุมเครือ
ดั่งเค็มเกลือฝาดฝืนยามกลืนกิน...ฯ
