มันมิง่ายดายดางอย่างว่าคิด
ตัวกะจิ๊ดฤทธิ์เดชใช่เศษผี
เดินกระแด๊ะแซะหญ้าฝ่าผงคลี
บางครั้งบี้บีบดังหลั่งน้ำตา
ทอดร่างลู่ลงลานหมอบดานราบ
ฝ่ามือทาบเบือนเบลอเผยอหน้า
ส่งเสียงหวีดกรีดร้องก้องนภา
ดีดเท้าขวาแอ่นกายสลายมนต์
พรวดทะลึ่งตึงตังปังกระทืบ
สองเท้าสืบปลายจรดบดลงส้น
สองแขนเหวี่ยงเบี่ยงร่างกางหมุนวน
ครางคำรนกู่เรียกเพรียกเพื่อนพ้อง
ไร้แสงจันทร์วันเพ็ญดาวเร้นลับ
เมฆพยับรำไรแค่ไต้ส่อง
ลมโบกโบยโชยฉิวผิวลุกพอง
คึกคะนองมารร้ายยังคายคำ
ท่ามควันธูปวูบวาบภาพปรากฎ
พวกผีผดอ้วนผอมป้อมเตี้ยต่ำ
ผีสูงใหญ่นัยน์ตาฟ้าแดงดำ
พูดพึมพำละตินลิ้นลั่นรัว
เทพารักษ์ยักษาท่าจะแย่
อาจพ่ายแพ้ลีลาสามานย์ชั่ว
จึงสวมสอดกอดฟัดรัดลำตัว
หยุด!เมามัวหัวงูดูคลิปอาร์
ดูเพื่อปลงจ้า แม่จำเนียร...
:037:
รพีกาญจน์
ทานยาธาตุสี่ ท้องไส้ไม่อืด ไม่ฝันอีกแล้ว
