อารมณ์กลอน

ความรู้สึกแปลกแปลกที่แทรกเข้า
จะว่าเหงาหรือเปล่า กล่าวว่าไม่
ปกติทุกส่วนทุกถ้วนใจ
ก็แล้วไยซึมเซาเศร้าทรวงเอย

ดวงใจข้าบอกมาอย่าให้วุ่น
เจ้าเคืองขุ่นเรื่องใดให้เฉลย
อย่าทำข้าทรมานปานนี้เลย
ขอได้เอ่ยออกมาข้าเป็นอะไร

เขียนกลอนได้บทเดียวเปลี่ยวใจนัก
วางมือพักตั้งหลักก่อนใจคลอนไหว
อ่อนล้าจิตคิดมากลำบากใด
มิรื่นไหลท้อรันทดหมดเรี่ยวแรง

พยายามอยู่พักหักห้ามจิต
เร่งเพ่งพิศต่ออักษรใช่อ้อนแกล้ง
จ้องอยู่นับนานไปไม่แสดง
จึงขอแจ้งจนจิตติดเนื้อกลอน

สายตาเหม่อมือวางข้างคีย์บอร์ด
พลางค่อนขอดข่มใจฤทัยถอน
เบื่ออะไรมากมายหมายสังวร
เป็นขั้นตอนความคิดผูกติดตน

ไร้อารมณ์จำเพาะเจาะกานท์หวาน
เหมือนรำคาญมานน้อยลอยล่องหน
สติเราไม่อยู่ดังคู่ดล
หรือกมลเจ็บร้าวหนาวเหน็บใน

พยายามอยู่นานเรียงกานท์ต่อ
มิย่อท้อความรู้สึกที่ลึกไหล
ปรับอารมณ์กลอนส่งตรงจากใจ
ปรับอย่างไรเล่าหนาไร้อารมณ์

รินดาวดี
๑๖ กันยายน ๒๕๕๕

	ผู้เขียน	หัวข้อ: อารมณ์กลอน (อ่าน 20092 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้