พระธาตุศรีสองรักเป็นสักขี
เราหนึ่งรักไม่มีไร้ที่เผย
อ่อนอกท้อรอฝันมันไม่เคย
อยากเอื้อนเอ่ยว่ารักลองสักครา
ภูกระดึงตรึงตาด้วยผาสวย
ขุนเขาช่วยงามมาศปรารถนา
แต่รักเหลียวเสี้ยวหนึ่งมิพึงมา
ไยเหว่ว้าซ่อนกลไร้คนแล
ภูเรือสวยด้วยพรรณสรรมาปลูก
รักเคยผูกสร้างไว้ไม่แยแส
ตระการไร่ไม้ดอกออกจอแจ
รักพ่ายแพ้ให้ช้ำวนซ้ำเวียน
จังหวัดเลยไกลนักรักผันผ่าน
กาลเนิ่นนานผ่านพ้นยังวนเขียน
จังหวัดรักมีไหมใคร่ร้องเรียน
ถ้ามีเปลี่ยนดั่งฝันนั้นคงดี
ที่รัก
