จวนต้นศกมกราเวียนมาถึง
ปานประหนึ่งคมมีดคอยกรีดเฉือน
เรื่องร้ายลามความหลังจมฝังเตือน
ผ่านวันเดือนปีใดไม่คลอนคลาย
เสียน้ำตา ห้าเจ็ด ระเห็จหน
ทั่วตำบลเสาะหาคราเจ้าหาย
เกิดคลุ้มคลั่งครุ่นคิดจิตวุ่นวาย
จนร่างกายไข้จับนานสัปดาห์
จี้จำเพาะเพรงกรรมต้องจำพราก
ด้วยเหตุจากรถชนคนเข่นฆ่า
ปีห้าแปด แผดเผาเศร้าอุรา
สืบเรื่อยมาบรรจบครบอีกปี
หันหน้าผินยินเสียงหมาเห่าหอน
สั่นสะท้อนรอนลึกเต้นตึกถี่
เหลียวหาไหนใต้เหนือเมื่อไม่มี
ปวดเหลือที่กลืนกล้ำล้นทำนบ
ตั้งสติตรองตนกี่หนแล้ว
ยังแน่แน่วเฝ้าอยู่หารู้จบ
จะร้อนเย็นเป็นสุขทุกข์ทวนทบ
ยากจริงลบตราตรึงคิดถึงลง
จวนต้นศกมกรา ปีห้าเก้า
ขอเทพเจ้าขีดคราสวาสนาส่ง
พ่อแม่ลูกผูกพันรักมั่นคง
ชาตินี้จงเร็วไวได้พบกัน
:a013:
รพีกาญจน์
