ฅนเอ๋ย..มนุษย์เอ๋ย..
ฅนเอ๋ย..... จักอีกเนิ่นนานปานใดไปกี่เพลา ที่ข้าจักได้สัมผัสด้วยจักษุข้าเอง เห็นเจ้าเปลี่ยนแปลงสภาวะชีวิต แลจิตใจไปเป็น..มนุษย์ ข้าจักเพียรพยายามสืบเสาะกลวิธีให้ข้าเป็นอมตา เพียงเพื่อยลโฉมเจ้าคราเป็นมนุษย์นั้นแล ขอข้าได้ชื่นในดวงแดน้อย ๆ ของข้า อุเหม่.....พาราทั่วโลกาแหล่งนี้สวรรค์ประทานพรแล้ว
ฅนเอ๋ย....... โปรดติดตามข้ามา มาซิ ชิดใกล้กับดวงฤทัย แลสมองของข้า เผื่อเจ้าจะบังเกิดปัญญาแม้น้อยนิดก็ยังมีค่ามหาศาล ..สำหรับจักรวาลนี้
ฅนเอ๋ย ... ดิรัจฉานที่เจ้าดูถูกดูแคลนอย่างมหันต์ เจ้าดุด่าสาปแช่งสารพัน เหล่าดิรัจฉาโนนั้นโง่เง่าดักดาน เพ่งดูภายในดวงจิตอันธพาล สันดานไร้ถึงซึ่งคุณธรรม ซ้ำต่ำต้อยติดดิน ไร้สิ้นซึ่งสมองแห่งปัญญา ฤๅจักคิดค้นหาการคิดวิเคราะห์ได้เลยแม้แต่เศษของเศษธุลี ..ฮะ..ฮา อ้ายสัตว์ ...อ้ายดิรัจฉาน
ฅนเอ๋ย ......สุนัขผู้มีความซื่อสัตย์ต่อเจ้าของผู้ที่ได้ชื่อว่ามนุษย์.. ควรมีความซื่อสัตย์เยี่ยงสุนัขทุดระยำ...หามิได้ในคนซึ่งถือเป็นสันดานดีเยี่ยมเยี่ยงนี้
ฅนเอ๋ย ...... สุนัขหน้าใหม่ไม่เคยรู้จักมักจี่สนิทสนมกันมาแต่ปางก่อนนั้น หากประจันหน้าคราปฐม จะคำรามตามคารม ต่างข่มต่างขู่ตะคอกกัน เมื่อมาถึงขั้นมิยอมสิโรราบแก่ผู้ใด เพลานั้นไซร้ไปถึงขั้นตะลุยตะลุมบอน ร่างกายใดอ่อนจำยอมนอนหมอบราบ เป็นการบรรยายให้......ซึ้งทราบ จนซาบซึ้ง ว่าประหนึ่งข้ายอมเจ้าแล้ว นับต่อแต่นี้ผู้แพ้มิคิคแค้นเคืองให้มากเรื่องเปลืองคิดในดวงจิตของมัน เจอกันวันหลังรีบนอนนั่งด้วยมิตรไมตรีดีแท้
ฅนเอ๋ย .....ท่านสุนัขท่านซื่อสัตย์เป็นบรรทัดฐาน ไม่ตระลบตระแลง ...ดูกร..ถ้าฅนล่ะ..มิเช่นนั้น ฅนจักพกความเคียดแค้นหมื่นแสนล้าน ย้อนหลังอย่างอลังการ นำอวุธมาประหัตประหาญเข่นฆ่า......นี่ที่มาแห่งสงคราม เพราะศักดิ์ศรี แล ผลประโยชน์
ฅนเอ๋ย .....ดิรัจฉานสงบแล้วเพราะท่านไม่คำนึงซึ่งผลประโยชน์ เพราะท่านไม่คำนึงถึงศักดิ์ศรี ฅนซิ...ยังไม่สงบ ยังใช้ยุทธวิธีสงครามกันในทุกรูปแบบ ดูกร..ฅน..เจ้าหยามหมิ่นดิรัจฉานนั้นนาถูกหรือไร ใครเอ๋ยงั่งโง่.. ดิรัจฉาโนหรือ ฅน
ฅนเอ๋ย.. ไก่ป่าดูสง่าท่าสวยแสน ร่ำรวยแห่งคุณธรรม เพลาพลบค่ำมิรอช้า รีบชักพาเพื่อนฝูง จูงกันขึ้นคอน หลับนอนแสนสุขสบาย มิเคยตื่นสาย ตกตอนใกล้ถึงทิวาใหม่ เสียงไก่ปลุกก้อง ทั่วท้องเวียงไพร ตลอดไปทั่วพื้นแห่งปฐพี ไม่เลือกถิ่นที่..เมืองฤๅไพร ไม่เคยเปลี่ยนไป เฝ้าห่วงใย.ปลุกก้องคล้าย โหม่ง ฆ้อง เป็นยามคอยปลุก ฅน พืช สัตว์ รีบเร่งรัดตื่นเพื่อชมชื่นวันใหม่ สำคัญกว่าสิ่งใดคืออาหาร..ทานใส่ท้อง
ฅนเอ๋ย .... นี่คือสัจธรรม สรรพสัตว์ทั้งมวลล้วนอยู่อย่างธรรมชาติ เพราะท่านฉลาด ใช่ไม่..ฤๅ
ฅนเอ๋ย ..... พรรคพวกเจ้า ไม่มีเวลานอน ไม่ซึ้งทราบ ไม่ซาบซึ้งถึงเวลาผักผ่อน เห็นหมู่ฅนบางกลุ่มยังสัญจร ขับสิบล้อแรมรอนตลอดคืน นายทุนสั่งเร่งเย็บผ้า มอมเมาด้วยค่าล่วงเวลา ถึงเพลาสองยามจึงได้รู้รสแห่งการนอน ฮะ..ฮา.บางพวกบางฅนยังสัปดนดื่มทานที่ร้านอาหารมีไฟแพรวพราว
ฅนเอ๋ย .. ..ข้ากระซิบให้เจ้าทราบแค่นี้ ก็มากพอแล้ว ขอวอนพ่อแก้วจงตรัสรู้เองบ้าง...จะดีแล
ฅนเอ๋ย .... เจ้าตรัสรู้ได้ เจ้าก็เป็นมนุษย์ ถึงเพลานั้นเจ้าจะไม่คิดดูถูกดูแคลนดิรัจฉานต่อไป แลเจ้าจงบูชา..บูชา ดิรัจฉาน ดิรัจฉานคือ "สัจธรรม" ดิรัจฉานคือ "ธรรมะ" คือ "ธรรมชาติ"
มนุษย์เอ๋ย ..... ท่านรู้ซึ้งถึง "ธรรมะ" แห่งธรรมชาติแล้ว
มนุษย์เอ๋ย ..... ท่านท่านหยุดหลง ซึ่ง "วัตถุ" แล้ว อุเหม่...พาราทั่วโลกาแหล่งนี้ สวรรค์มีประทานพรแล้ว
ประทีป วัฒนสิทธิ์
31 มกราคม 2557
