...-๐ ระบำดอกโมก ๐-...
๑. หอมดอกโมกยามสายที่ปลายฝัน
ปลุกรำพันคำนึงซึ้งประจักษ์
สู่อาณาฟ้ากว้างมิวางพัก
มาทายทักเสี้ยวหมอง ของหัวใจ
กลีบดอกโมกเสียบแซมเหนือแก้มกรุ่น
อาบละมุนรอยยิ้มพรมพริ้มใส
เหมือนนางฟ้าฟายฟ้อนอ้อนรำไพ
อยู่เคียงใกล้ปลายฝัน เมื่อวันวาน
----------------
๒. ราวกระจกฉายฉาบต่างภาพเห็น
แล้วเปลี่ยนเป็นสลับคลับคล้ายผ่าน
กลีบดอกโมกลอยคว้างล่องกลางลาน
สอดประสานดั่งว่า.. ย้ำตราตรึง
เธอยืนอยู่ตรงนั้นที่ฉันเห็น
ท่ามลมเย็นแผ่วพลิ้วโลมลิ่วถึง
เวียนกลีบกรายรายล้อมห้อมรำพึง
คือฉากซึ้งวนรอบ.. ขอบความจริง
----------------
๓. นั่งอยู่กลางหว่างฝันอันบรรเจิด
ทรงจำเกิดมากมายหลายหลายสิ่ง
เฟืองเวลาหมุนไปไม่ประวิง
ทุกทุกสิ่งตรับตรึง ไม่อึงอล
ริมระเบียงเพียงพิศดวงจิตทอด
ในอ้อมกอดความหมายที่กรายกล่น
โมกลอยคว้างกลางดินไร้ดิ้นรน
สิ้นจำนนในอ้อมกอด ทิ้งทอดกรู
หยิบดอกหอมเสียบแซมเหนือแก้มปลั่ง
อกสะอื้นโอดดังที่ข้างหู
น้ำตาหลั่งพรั่งพรายเป็นสายพรู
ดอกโมกชูช่อหอม เห่กล่อมกราว
----------------
๔ . นางฟ้ายังกรีดกรายในสายฝัน
อยู่ตรงนั้น.. ผ่องผุด บริสุทธิ์ขาว
เก็บดอกโมกแซมบ้างบางครั้งคราว
ยังยิ้มพราวมาทางนี้... ที่ทรงจำ ๚ะ๛
- Black Sword -
(หมู มยุรธุชบูรพา)
