ว่าด้วยการแยกคำเพื่อสัมผัส
ยามติดขัดคิดคำทำเสมอ
แยกอ่านคำหน้าหลังกระทั่งเบลอ
ขอเสนอตัวอย่างเพียงบางตอน
จำต้องเหิน ห่างน้อง หมองใจหนุ่ม
เพราะรักจุ๋ม จิ๋มมาก มิอยากถอน
กินน้ำต้ม ตำลึง ถึงจะนอน
หนุ่มอยากจู๋ จี๋ก่อน จากจรลา
ขอถามใครเคยเป็นเช่นนี้บ้าง
ยกตัวอย่างขำขันด้วยกันหนา
กลอนเพี้ยนความเพ้อพร่ำพรรณนา
โปรดนำมาแลกเปลี่ยนเรียนรู้กัน
