คนบ้าผู้น่ารัก

(ประวัติบางส่วน ของสี่)

คนบ้า…..ผู้น่ารัก ภาคหนึ่ง

๐ นั่งเงยจ้อง มองจานบิน โผผินเหิน
แหงนมองเพลิน จนจานลง ร้องส่งเสียง
เห็นเสาไฟ มองหมาย ยืนอายเอียง
กระต่ายเลี่ยง หลบลี้ หนีพระจันทร์ฯ

๐ มองพระอินทร์ มีเกลื้อน ช่างเหมือนข้า
เลยยิ้มร่า หัวร่อ จนงอหัน
หัวเราะอิ่ม แล้วเรา ก็เศร้าพลัน
ร้องโฮลั่น โศกสลุด ดั่งสุดทน

พอเพื่อนเห็น ตะคอกใส่ ”ไอ้คนบ้า!”
พอมันว่า แล้วก้มโค้ง ทำโก่งก้น
ถอดกางเกง กลอกตากลับ สัปดน
ตูดโผล่ล้น เมี่ยมเป็นมัน ช่างจัญไร

แก้ผ้าเต้น ร่ายตะลุง ร้อง “ตุ้งแช่”
อีกคนแหย่ เจ้าชีเปลือย เลื้อยไปไหน
พอว่าพลาง กางแขนเต้น เป็นมวยไทย
ดูดูไป อันเพื่อนข้า บ้าหมดเยย……กำฯ

๐ ขณะอำ ขำเพื่อนล้อ หมอเดินปรี่
(หมอ)......”เอ้ามือสี่! ยาหมอสั่ง ทานยังเอ่ย”
’ยาหกขวด รีบกินหนา อย่าละเลย
”อย่ามัวเฉย ดูหน่อยหนา ว่าทานยัง”ฯ

๐ ไปหยิบหนึ่ง ขวดยา มาให้หมอ
แล้วท่านก็ ตรวจดูยา ท่าขึงขัง
(หมอ) ......”นี่มือสี่. ทานยังไง หมดไวจัง”
”ที่หมอสั่ง วันสองช้อน ก่อนนอนนา”

(สี่)…………”อ้าว!ได้ยิน ห้ามดื่มเพลิน เกินสองขวด (เหมือนโฆษณา)
”ผมเลยดวด ยกขวดซด หมดเลยหวา”
(หมอ) .......”อีกหลายขวด เก็บไว้ไหน ไปเอามา”
”จะสั่งว่า เธอควรริน กินอย่างไร”

(สี่) …………”เอ่อ.คือ.ว่า ห้าขวดนั้น มันว่างเปล่า”
”กลัวมันเหงา เลยฟาดหมด อดมิไหว”…..อิอิ
(หมอ) ........”.หมดทุกขวด! ตั้งห้า บ้ารึไง!”
(สี่) …………”ก็บ้าไง! ถึงอยู่นี่ ศรีธัญญา”

(หมอ) ........”ยังปากดี ทำผิดแล้ว มาแจ้วเสียง”
(สี่) …………”บ่ได้เถียง” แค่พูดตาม ยามถามหวา
(หมอ) .........”เธอทำผิด โทษตามกฎ ให้อดยา”
(สี่) …………”เอ้า!.ตายห่ะ ให้อดยา ก็บ้าซี”

(เพื่อน)..…...”จะกลัวบ้า ทำไมว๊า! บ้าอยู่แล้ว” อิอิ
เพื่อนเสียงแว่ว สอดขึ้นมา น่าดีดหนี
(สี่) ……..…”พูดบ้าบ้า! ขาดยานั้น มันไม่ดี”
“ถ้ามือสี่ บ้าซ้อนบ้า จะว่าไง”

(หมอ) .......”เอาเอาหละ เลิกคุยกัน ฉันหนวกหู!”
(หมอพูดขู่ หยิบเข็มมา ข้าหวั่นไหว)
(หมอ) .......”เร็ว!เรียงแถว จะฉีดยา มาให้ไว”
เหงื่อพาลไหล เริ่มสั่นล้า เกือบบ้าคลาย ฯ

๐ เสียงดัง.ปึ๊ก!! ฉึกลงเพื่อน ต้องเบือนหนี
เอาไงดี หนีเข็มปัก อยากลักหาย
ลงคุกเข่า ”’อย่าฉีดผม” ”เดี๋ยวผมตาย!”
“กลัวหล๊ายหลาย ไหว้หละหมอ ขออย่าทำ!”….ฮือ

(หมอ) ......”อย่าอิดออด เจ็บนิดเดียว เดี๋ยวก็เสร็จ”
"ชอบอึงเอ็ด ลีลานัก ไอ้บักหำ”
(ว่าแล้วเน้น ลงทันใด ใจโคตรดำ!)
(หมอ) ......”เป็นไงหำ! ตายไม๊ ไม่เห็นตาย” ฯ

๐ ฉีดยาแล้ว หมอเรียกสั่ง นั่งเรียงหน้า
ตรวจเช็คว่า ใครยังไง หรือใกล้หาย
คนโน้นนี้ ดีขึ้นบ้าง หรือจางคลาย
เพื่อสั่งจ่าย ทดสอบยา ดูท่าทีฯ

(หมอ) ......”สมมุติว่า พวกเธอคลาย หายป่วยโศก.”
”ไปสู่โลก สบเหตุ เป็นเศรษฐี
”กุมอำนาจ ล้นฟ้า บารมี’”
”ทำไงดี ตอบหมอมา อย่าคลุมเครือ”ฯ

(สี่) ………”สมมุติว่า มีศักดิ์ตน จนล้นฟ้า"
”ผมจะฆ่า! หมอทันใด มิให้เหลือ”
”จับลูกเต้า หมอรวมกัน แล้วคั้นเกลือ”
”แบกลงเรือ ล่องขายซะ โลกพระจันทร์”ฯ

๐ พอเปรยเสร็จ หมอปรายตา ทำหน้าหมี
(หมอ) ......”นายมือสี่! อย่าเลอะรวน มากวนฉัน”
”ชอบพูดเล่น เป็นไปได้ อย่างไรกัน”
”โลกพระจันทร์ คั้นเกลือค้า บ้ารือไร”

(สี่) ………”อ้าว!.คุณหมอ ก็สั่งผม แค่สมมุติ!”
”ผมค้นขุด พูดเกินนิด ผิดตรงไหน”
”นี่หมอเบลอ ละเมอบ้า หรือว่าไง”….เอ๊อ!
”ตัวเองให้ แค่สมมุติ หมอผุดเอง:”ฯ

๐ เพื่อนชอบใจ ปรบมือลั่น ฉันพองขน
ภูมิใจตน แก้เผ็ดเล่น เต้นเหยงเหยง
เลยแถมให้ โก่งตูดปอด ถอดกุงเกง
โชว์ตูดเต่ง เต็มหน้าหมอ ล้อเมามันส์ ฯ

๐ ส่ายตูดหรา ทำตาปลิ้น แลบลิ้นใส่
หมอพิโรธ ส่งเข็มใหม่ มาให้ฉัน
กดกลางตูด บ้าสะดุด หยุดลงพลัน
ร่างร่วงหลั่น กลางอากาศ อนาถใจ…..กำฯะ

มือสี่ ลูกตาเหงี่ยม

	ผู้เขียน	หัวข้อ: คนบ้าผู้น่ารัก (อ่าน 12814 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้