- กลบท เทพชุมนุม -
                                           ..-๐ วรรณศิลป์ ๐-..

                                           ๑. วรรณศิลป์กลิ่นกรุ่นละมุนหวาน
                                           ครวญผสานซ่านจินต์ถวิลหวน
                                           บันดาลเห็นเช่นชื่นรื่นรัญจวน
                                           กานท์กลอนล้วนครวญครั่นกระสันซึ้ง

                                           ๒. ดั่งแสงทองรองรางสว่างยิ่ง
                                           ส่องสร้างสิ่งรุ้งเรืองประเทืองถึง
                                           ฟังเชลงเลบงวาง พลางคะนึง
                                           เพียงประหนึ่งท่วงทำนองพร้องพริ้งพรม

                                           ๓. แต้มเติมตามความเกษมโอมเอมอิ่ม
                                           พร้อมโลมลิ้ม ดอมดื่มปลื้มผสม
                                           เปี่ยมความงามความหอมพร้อมกล่อมกลม
                                           ยามแย้มชมหวามปลื้มลืมความช้ำ

                                           ๔. คือมาลีคลี่มาลาภาษาใส
                                           คือหัวใจตราตรูอยู่เช้าค่ำ
                                           คือหน่อเนื้อเชื้อไทยในน้ำคำ
                                           คือสื่อล้ำตำรา นภาพราย

                                           ๕. ร้อยเอ๋ยร้อย ถ้อยเอ๋ย เปรยเปรยร้อย
                                           คล้ายเอ๋ยคล้ายคล้ายคล้อยสายสร้อยสาย
                                           สวยเอ๋ยสวยสวยพร้อยถ้อยรำบาย
                                           โหยเอ๋ยโหยโหยหาย คลายเหนื่อยร้าว

                                           ๖. พลิ้วแผ่วพลิ้ว พลิ้วแผ่ว แพรวพราวพลิ้ว
                                           เทียวแถวทิว ปลิวเปลว เสี้ยวเหวหาว
                                           ลิ่วลิ่วแล้ว แพร้วเพรียว ราวเสี้ยวดาว
                                           แววแวววาว ราวแก้ว.. แพร้วมณี  

                                           ๗. ชุลีครูผู้ผลิดำริไว้
                                           เทวาไท้เอื้อค้ำบำรูศรี
                                           มิเปล่าไปให้อยู่คู่ธาตรี
                                           เมื่อเทวาเทวี นี้ชุมนุม ๚ะ๛



                                           บำรู  =   บำรุง

                                           - Black Sword -
                                            (หมู มยุรธุชบูรพา)

                                           ขอบคุณภาพจาก Internet
 
                                           ๐-----------------๐

"กลบท เทพชุมนุม"

ข้อบัญญัติ : บัญญัติพิเศษเพิ่มจากกลอนทั่วไป คือ

..- แต่ละบท "บังคับให้ใช้ตัวสะกดเพียงมาตราเดียวกันตลอดทั้งบท" ยกเว้นคำสุดท้ายของบท ที่ต้องส่งต่อยังบทต่อไป ให้ใช้เป็นมาตราเดียวกับที่จะใช้ในบทต่อไป

..- อนุโลม : บทใดที่ไม่ใช่มาตรา ก. กา ให้ใช้คำที่ประกอบด้วย รัสสระ(สระเสียงสั้นที่ไม่มีตัวสะกด) และ สระ อำ ที่เป็น "คำมูล" แทรกได้ เช่น กระสัน รำพึง (ที่เป็น "คำโดด" เช่น จะ มิ เพราะ ทำ น้ำ จำ ใช้ไม่ได้)

* ในสำนวนนี้ บท ๑ แม่ กน / บท ๒ แม่ กง / บท ๓ แม่ กม / บท ๔ และ ๗ แม่ ก. กา / บท ๕ แม่ เกย / บท ๖ แม่ เกอว

** อ้างอิง : รูปแบบ กลบทเทพชุมนุม นี้ มีรูปแบบที่มาจากตำรากลบท "ประชุมจารึกวัดพระเชตุพนฯ"โดยขุนธนสิทธิ์ ,และตำรา "กลบทสุภาษิต" โดย รองอำมาตย์เอกหลวงธรรมาภิมณฑ์ (ถึก จิตรกถึก)"

"กลบท เทพชุมนุม"
โดยท่านครู ขุนธนสิทธิ์ : ประชุมจารึกวัดพระเชตุพนฯ  

๐-----------------๐         
นิราไกลไร้หน้าพงาเหงา
มาว้าเหว่เอกาอุราเรา         
มีแต่เศร้าเปล่าใจให้(รันจวญ)

แสนร้อนนอนเถื่อนเปนเรือนถิ่น      
รื่นรื่นกลิ่นคันธมาลย์ร่านรนหวน
ฉุนฉุนชื่นคืนถวิลเหมือนกลิ่นนวล      
กลครั่นครวญป่วนปั่นกระสัน(ภักตร์)

นึกนึกตรึกโศกวิโยคยาก         
ทุกข์จากมากหมกอกจักหัก
อีกโรครุกขุกยากอกพรากรัก      
โศกสลักหนักอกวิตก(นุช)

สุดสวาทนาฎขนิษฐสถิตย์เขตร์      
อนาถเนตรโอษฐภาษฤขาดหยุด
หมดสวาทนาฎสลดกำสรดทรุด      
คิดประดุจเด็ดปลิดชีวิต(ลับ)

…….. ฯลฯ ..........


๐----------------๐

"กลบท เทพชุมนุม"
จากกวีนิพนธ์ กลบทสุภาษิต โดยท่านครูหลวงธรรมาภิมณฑ์ (ถึก จิตรกถึก)

หวานเพลิน เกินการ จนหวานสิ้น   
ฉุนชื่นลิ้น กลิ่นกลั่น ล้วนสรรค์ผล
เพียรปั้นป้อน ข้อนคั้น ขึ้นปันปน.              
จวนเจียนจน ยลยวน เช่นชวน(พะวง)

พึงกริ่งตรอง จองแจ้ง แสร้งสิ่งยั้ง      
เฟื่องฟุ้งฟัง พลั้งแพลง คลังแคลงหลง
ปางปอง จองแจ้ง แห่งจริงจง                    
ง่วงโงงงง  ปลงเปลื้อง เครื่องลัง(เล)

ปะทะที่ ทีน่า ระอาท้อ                        
มิใช่ข้อ ส่อแต่ จะแส่เส
ไฉนหนอ ต่อจะรู้ สิปรูเปร                        
ถ้าคะเน ดูในที น่ามี(ภัย) ฯ