ยางรัดแบ๊งค์แดงเขี่ยวเหี่ยวกระเป๋า
จำทนเศร้าเราไร้ม่วงช่วงสนาน
ปีใหม่เมืองแฟบลงตอนสงกรานต์
เหลือรับทานใบยี่สิบเพียงหยิบมือ
ครึ่งค่อนเดือนเตือนใจนั่นใกล้แล้ว
แต่มิแคล้วถุงไถ้เคยใช้ถือ
ความว่างเปล่าเราต้องร้องครางฮือ
หมดแล้วหรือเงินคลังนั่งกังวล
กระป๋องแป้งเด็กแคร์แลข้างฝา
กรีดปากอ้าหยอดไว้ใช้ขัดสน
เขย่าแกร๊กกริ๊งกริ๊งมิ่งมงคล
ยามอับจนยิ่งกว่าฟ้าประทาน
จัดแจงแคะแงะออกกรอกเทเสร็จ
ผ้าถูเช็ดพรางพินิจคิดอาหาร
นับเศษตังค์ล้ำค่ามาเจือจาน
ออกจากบ้านทันทีตรงรี่ไป
ร้านอาโกของชำจ้ำมาถึง
อาหารซึ่งนิยมบ่มยาไส้
บะหมี่ห่อขอสิบซองของไวไว
วกกลับไปตั้งหม้อรีบก่อฟืน
ผักบุ้งทอดยอดใบในหลังบ้าน
เด็ดประมาณพอยังประทังฝืน
ใส่ลงด้วยช่วยชูชีพรีบหยัดยืน
บรรจงกลืนลงผ่านคอต่อชีวา
ฟ้า (มารสุรา)
