คติเตือนใจ
(กลอนบังคับสระ)
จงมุ่งมั่น หมั่นทำดี ให้ชีวิต
จงหมั่นคิด แต่สิ่งดี อันมีค่า
จงมองโลก ในแง่ดี ทุกลีลา
กล่าววาจา ไพเราะดี พจีงาม
สิ่งใดดี มีตัวอย่าง เลือกทางนั้น
ข้อสำคัญ เว้นตัวอย่าง ทางที่ห้าม
ถือคติ ดำริอย่าง พ้นทางทราม
อย่าวู่วาม ให้เป็นอย่าง แนวทางใคร
คบคนพาล พาลจะพา ไปหาผิด
คบบัณฑิต บัณฑิตพา หาผ่องใส
คบคนชั่ว ชั่วจะพา หาแต่ภัย
รู้ชั่งใจ จึงจะพา หาสิ่งดี
แม้รู้หน้า แต่ว่าใจ ใช่จะรู้
แม้เห็นอยู่ จะรู้ใจ ก็ใช่ที่
แม้คบหา ว่าวางใจ ต่อไมตรี
ก็อาจมี บ้างที่ใจ ไม่ซื่อตรง
ว่าอย่าไว้ ใจต่อทาง วางใจทิศ
ว่าอย่าคิด ผิดหนทาง อย่างคนหลง
ว่าอย่าได้ ไว้ใจวาง อย่างโง่ งง
ว่าอย่างปลง ใจคิดอย่าง เข้าข้างตน
อันสิ่งใด จะคงหนึ่ง อย่าพึงหมาย
ย่อมจักกลาย ไปจากหนึ่ง พึงหวังผล
ความไม่แน่ นั้นเป็นหนึ่ง ใจพึงยล
จะหาหน ทางเดียวหนึ่ง อย่าพึงปอง
มิตรภาพ ที่อาบทา ด้วยยาพิษ
ล่อลวงมิตร เข้าเข่นฆ่า น่าสยอง
มิตรที่แท้ นั้นเปรียบว่า ค่าดั่งทอง
มิกลับพร่อง ตามเวลา ค่าคงเดิม
มองสิ่งใด มองให้เห็น ที่เป็นแท้
อย่าหลงแต่ สิ่งที่เห็น เป็นจุดเริ่ม
อย่าปัดป่าย สิ่งที่เห็น เล่นต่อเติม
หมายส่งเสริม สิ่งที่เห็น เป็นดั่งใจ
Orion264(มือขวา)
๑ ตค ๒๕๕๕ ๒๑.๕๕
กลอนบทนี้ ต้องบอกว่าหินมากๆ เพราะว่าเป็นการเขียนแบบบังคับ
ต้องส่งสัมผัสจากคำที่ ๖ ไปยังคำที่ ๗-๘ โดยใช้สระเดียวกันทั้งสี่วรรค
ถ้ามือไม่แข็งจริงมีหวังเป๋แน่
