สวัสดี ท่านศิลาฯ vs ท่านรินดาฯ

ขออภัยที่หายหน้าหายหนวดไปนานที่ถิ่นพันจินต์ หทัยถวิลอักโขภิณี เลยตามมาป่วนถึงที่บ้าน

    

กระทงนั้นแท้จริงแค่สิ่งของ
จะช่วยครองอรไทได้แน่เหรอ
มันต้องเกี้ยวเที่ยวพบประสบเจอ
มัวแต่เพ้อวอนกระทงจึงหลงทาง

รีบโทรหาแต่เมื่อแจ้งแสงอุษา
เอ่ยวาจาจ๊ะจ๋าครารุ่งสาง
สื่อว่าเรามั่นแน่แท้เพียงนาง
แล้วค่อยวางสายยิ้มกระหยิ่มใจ

เพลาเที่ยงต้องโผล่หน้าไปหาเขา
ให้นงเยาว์เห็นทุกวันเดี๋ยวหวั่นไหว
หินผากร่อนเพราะน้ำหยดรดลงไป
แล้วหัวใจคนแค่เนื้อ...จะเหลืออะไร!!!

ครั้นตกเย็นอาบน้ำชำระกาย
ค่อยต่อสายออดอ้อนก่อนหลับไหล
ทำประจำซ้ำซ้ำกระหนำไป
ฟันธงได้...เดี๋ยวพิชิตจิตน้องนาง...(สักวันหนึ่ง...ซึ่งก็ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่      )