#๒๓๑
-๐-๐-๐-
ตาปริบปริบ พริบคำ ลำนำเศร้า
โลกร้ายเข้า คุมขัง บังแสงสรวง
ปล่อยทุกข์พรม พร่างฟ้า สุดาดวง
ปล่อยเล่ห์ลวง ราญใจ ให้ดายเดียว
แหงนยืนมอง ของเก่า ย่อมหนาวจิต
ไยมิคิด ขยับลอง หันมองเหลียว
มองมุมใหม่ ในสายธาร กาลหมุนเกลียว
ละเปล่าเปลี่ยว เที่ยวทักทาย สหายมี
ภาพสะท้อน ที่แลเห็น เช่นคันฉาย
ย่อมระบาย บอกใบ้ ให้เรานี่
ภาพหงอยเหงา เศร้าเหว่ว้า ว่าฤดี
ยังล้นปรี่ ร่ำร้อง ว่าหมองมัว
ลองยิ้มแย้ม แก้มใส ให้ใจเห็น
แม้ยากเย็น เช่นไร ให้ยิ้มหัว
ประกาศก้อง ร้อง"สู้..สู้.." ขู่ให้กลัว
สำรวจตัว สำรวจใจ ไล่เศร้าซม
-๐-๐-๐-
:003:
คันฉาย = กระจก
