เกิดแก่เจ็บตาย

เกิดแก่เจ็บตาย

อันเกิดแก่เจ็บตายเป้าหมายมนุษย์
จบสิ้นสุดทุกรูปนามตามเหตุผล
มิว่างเว้นผ่อนผันนั้นสักคน
เป็นสากลอย่างนี้นี่สัจธรรม

ช่วงชีวิตมนุษย์สุดแสนสั้น
ต่างรอวันเปื่อยเน่าอยู่เช้าค่ำ
จะเร็วช้าค่าอยู่คู่ผลกรรม
อีกกระทำเพื่อนมนุษย์เราเผ่าเดียวกัน

กรรมจากตนคนอื่นยื่นประกอบ
เป็นโจทย์ตอบชีวิตคิดยาวสั้น
สองอย่างนี้คือกรรมตัวสำคัญ
ตัวแปรผันชีวิตมนุษย์สุดแน่นัก

มนุษย์เราเท่าเทียมกันนั้นข้อใหญ่
ต้องการไซร้ปัจจัยสี่นี้เป็นหลัก
เสมอกันทุกชีวีนี้ประจักษ์
ต้องรู้รักแบ่งปันสรรค์สังคม

มนุษย์เราลืมไปในเรื่องนี้
จึงมากมีปัญหามาทับถม
เหตุเราอยู่เคียงคู่วัตถุนิยม
นี่คือปมปัญหาค้างคาใจ

เมื่อรู้ปมปัญหามาครวญคิด
เปลี่ยนวิถีชีวิตมนุษย์ใหม่
เพื่อมนุษย์ทุกผู้อยู่เป็นไท
ถือเรื่องใหญ่ใจกว้างเปิดเกิดค่าคุณ

นึกถึงเพื่อนเกิดแก่แลเจ็บตาย
จักได้คลายตัณหาลดว้าวุ่น
บังเกิดจิตเอื้อเฟื้อแลเจือจุน
คิดเกื้อหนุนแบ่งปันเผ่าพันธุ์มนุษย์

ศีลธรรมมิแล้งแห่งดวงจิต
ประสาทประสิทธิ์คุณธรรมนำสู่พุทธ
นำสังคมสู่สวรรค์ชั้นโลกุตร์
เป็นที่สุดมนุษย์นี้ที่พุทธศาสน์วาง

สู่พอเพียงเท่านั้นขั้นสูงสุด
ปรัชญาศาสนาพุทธสุดสว่าง
พระพุทธองค์ทรงตรัสรู้ปูแนวทาง
ให้อยู่อย่างพอเพียงเยี่ยงธรรมดา

ถือตามกฎธรรมชาติพุทธศาสน์สอน
อยู่ในบวรร่มไทรในพุทธศาสนา
สัจธรรมแห่งพุทธศาสน์ปราชญ์ปรัชญา
เพื่อนำพามนุษย์อยู่คู่นิพพาน

มิวุ่นวายกายใจให้ทนทุกข์
ประสพสุขอิ่มเอมเกษมศานต์
หากมนุษย์มีใจใฝ่ธรรมทาน
เข้าหลักการคู่เคียงพอเพียงนิยม

ไม่ยึดเกิดแก่เจ็บตายไร้ทางทิศ
กลับปล่อยจิตใฝ่ตัณหาพากันล่ม
ธรรมาภิบาลขาดไปในสังคม
มารยาทับถมบ่มใจครอง

ตัณหากลับศีลขาดมิอาจรั้ง
ก็สิ้นหวังนิพพานพามาสนอง
หมดหนทางสันติสุขทุกคนปอง
อีกยังต้องทุกทนไปจนตาย

ใคร่ชักชวนหวนอยู่คู่ธรรมชาติ
คิดฉลาดดับร้อนก่อนจะสาย
สันติสุขคืนกลับดับวุ่นวาย
สุขสบายหากอยู่คูจิตวิญญาณ

ประทีป วัฒนสิทธิ์
ธรรมชาติธรรม
12 พฤษภาคม 2557

	ผู้เขียน	หัวข้อ: เกิดแก่เจ็บตาย (อ่าน 4923 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้