โลกีย์มีแต่ทุกข์

... โลกีย์มีแต่ทุกข์ ...

ดาวประกายรายดวงเต็มห้วงฟ้า
แสงงามตายามยลทุกหนหาว
ใจระรื่นชื่นจินต์ไกลกลิ่นคาว
ประกายดาวมิปาดคมบาดใจ

สายลมโชยเฉื่อยพลิ้วโลมผิวเนื้อ
กำราบเงื่อโทรมสิ้นหยุดรินไหล
เย็นกายาอารมณ์ชื่นชมไป
ล่วงสู่ในศานติธรรมพ้นลำเค็ญ

พฤกษชาติลำเนาขุนเขาหิน
มากมีศิลป์บรรจงดำรงเห็น
ธรรมชาติวาดขยายหลายประเด็น
ถ้าดูเป็นแล้วเกิดความเพลิดเพลิน

แสงจันทร์นวลโลมหล้านภาผ่อง
สายน้ำนองหลั่งรินตากถิ่นเถิน
งามรื่นเรียบซึ้งในใจเหลือเกิน
ชวนให้เมินแสงสีโลกีย์กาม

มองสังคมคนพาใจว้าวุ่น
บาปและบุญแยกยากมากคำถาม
คนนิยมสิ่งไรแล้วไม่ทราม
ทั้งที่ความเป็นจริงสิ่งนั้นเลว

หลงโอบโอ๋โลกีย์มีแต่ทุกข์
กามสุขพาวกวนตกเหว
อุ้มบาปบูดรุงรังทั้งสองเอว
เดินลุยเปลวเพลิงทุกข์อย่างลุกลน.

อภินันท์ นาคเกษม
๒๒ มกราคม ๒๕๕๗

	ผู้เขียน	หัวข้อ: โลกีย์มีแต่ทุกข์ (อ่าน 5670 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้