@ราตรีวิโยค@
จันทร์ลอยทวน นวลแสงอาบ เพ็ญทาบหล้า
แรมนรา ปัตตานี เคยมีสุข
กลับวิโยค โศกสลด ก่นก้องทุกข์
สันติสุข สันติใด ใยไม่คืน
ยิ้มเบาบาง เคยพร่างพราย หลายใบหน้า
ยิ้มจากตา มาจากปาก ใช่อยากฝืน
ถูกกระทบ คำรามกลบ ด้วยเสียงปืน
ปลุกให้ตื่น คืนเดือนดับ กับฝันร้าย
เมืองยะลา หยาดน้ำตา ตกกระเซ็น
ไม่ว่างเว้น กี่สิบร่าง ต่างล้มหาย
กี่ซากศพ ทหารรบ จบชีพวาย
อีกกี่ราย เหลือเพียงกาย ไร้วิญญาณ
หรือรอให้ น้ำตาหยด รดท่วมฟ้า
หรือรอว่า ให้เวลา อวสาน
หรือรอใคร รู้สาเหตุ แห่งเภทพาล
ดลบันดาล กาลลิขิต อนิจจา
โอ้นรา ยะลา ปัตตานี
เดือนวิถี ดาริกา ข้ามองหา
รอแสงนวล ที่เลยลับ เจ้ากลับมา
สู่อ้อมกอด เมืองมารดา แม่แผ่นดิน
วาริน
๑๘/๖/๕๗
บันดาลใจให้เขียนจากอ่านบทกลอนเพื่อชีวิตแด่ทหารหาญแปดนายท่านศิลาสีรุ้งเมื่อ ๑ ก.ค.๕๗
