#๒๙๒
-๐-๐-๐-
ท่านวรรณดี มีความคิด พินิจพ้อ
ตั้งหัวข้อ ขึ้นมา น่าฟังสิ้น
เมื่อสังคม ก้มหน้า คราได้ยิน
นึกว่าถิ่น ที่ไหน ไม่เป็นธรรม
แรกเดาความ ตามเรื่อง ให้เคืองขัด
สังคมถูก ผูกมัด หมดสิทธิ์ร่ำ
ต้องก้มหน้า หาวิธี หนีจองจำ
กลายเป็นคำ ค่อนขอด หยอดสอนคน
คนก้มหน้า หาใช่ ใครบังคับ
คนยอมรับ กับเทคโน โอ้...สับสน
ทั้งเล่นไลน์ กดไลค์ ใช้กันจน
นิ้วด้านวน ไวว่อง จ้องแต่จอ
มาวันหนึ่ง พึ่งจะผ่าน ไม่นานนี้
บังเอิญมี มุมขำ มาย้ำต่อ
ต้องเข้าเมือง เรื่องเดินทาง ยังเพียงพอ
ระหว่างรอ รถไฟฟ้า มาพอดี
พอขึ้นรถ เริ่มก้มหน้า หาจอแก้ว
ไม่สนแล้ว เลิกใส่ใจ ใครที่นี่
ฉันยืนงง สงสัย ในวิธี
เพราะไม่มี สมาร์ทโฟน โยนแบ่งปัน
นับคร่าวคร่าว ราวยี่สิบ หยิบโทรศัพท์
แล้วลองนับ ได้แค่สอง มองแล้วขัน
ฉันคือหนึ่ง ในสอง ของแปลกพลัน
สังคมนั้น น่าสนใจ ไยเปลี่ยนแปร
ไม่มีใคร ใส่ใจ ใครเลยหนอ
ใส่ใจจอ จิ้มจิ้ม ยิ้มแหยแหย
เสียงตึ๊งตึ๊ง อึงเสียงไลน์ ไลค์กดแชร์
เราคงแพ้ พวกเทคโน โลว์เทคเชย
-๐-๐-๐-
